BLACK WEEKS
Aż dwa lata dostępu do PRO.RP.PL za 899 zł
Zyskaj dostęp do raportów, analiz i komentarzy niezbędnych w codziennej pracy każdego PROfesjonalisty.
Definicja przedsiębiorcy w orzecznictwie
Wobec poświęcenia uwagi w poprzednim artykule pojęciu firmy, na uwagę zasługuje również wiążące się z nim pojęcie przedsiębiorcy.
Pojęcie to w odróżnieniu od pojęcia firmy obecnie wydaje się być bardziej czytelne zarówno w tekstach prawnych, jak i w tekstach prawniczych. Niemniej jednak ze względu na zmiany legislacyjne wokół tego pojęcia widoczna jest równoległa jego ciekawa ewolucja w judykaturze.
Jedynie dla porządku należy przytoczyć, że zgodnie z art. 431 k.c. przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 (jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną i do której stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych), prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Pojęcie przedsiębiorcy zostało też użyte przez ustawodawcę w innych aktach prawnych. Otóż zgodnie z art. 4 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (tekst jedn. DzU z 2019 r., poz. 1292 z późn. zm.) przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą (ust. 1), przedsiębiorcami są także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej (ust. 2). Autonomiczne pojęcie przedsiębiorcy znajduje się również w art. 4 pkt 1 ustawy z 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jedn. DzU z 2019 r., poz. 369 z późn. zm., dalej jako u.o.k.k.), według którego przez to pojęcie rozumie się przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo przedsiębiorców, a także osobę fizyczną, osobę prawną, a także jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, organizującą lub świadczącą usługi o charakterze użyteczności publicznej, które nie są działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów wyżej powołanej ustawy – Prawo przedsiębiorców (ppkt a), osobę fizyczną wykonującą zawód we własnym imieniu i na własny rachunek lub prowadzącą działalność w ramach wykonywania takiego zawodu (ppkt b), osobę fizyczną, która posiada kontrolę – w rozumieniu pkt 4 – nad co najmniej jednym przedsiębiorcą, choćby nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo przedsiębiorców, jeżeli podejmuje dalsze działania podlegające kontroli koncentracji, o której mowa w art. 13 u.o.k.k. (ppkt c) oraz związek przedsiębiorców w rozumieniu pkt 2, z wyłączeniem przepisów dotyczących koncentracji (ppkt d). Przy tej okazji można ubocznie rozważyć, czy nie byłoby korzystne, aby adresaci norm prawnych mogli posługiwać się ujednoliconym pojęciem przedsiębiorcy.
