Jedna z pracownic uzyskała wyrok przyznający jej zaległe normalne wynagrodzenie i dodatki za godziny nadliczbowe wraz z odsetkami. Prezes nie kwapił się jednak z wykonaniem wyroku i sprawa trafiła do komornika. Ten wyegzekwował dla kobiety pieniądze w kwocie brutto, czyli łącznie ze składkami na ubezpieczenia społeczne. Kto powinien w tej sytuacji opłacić składki: spółka, była pracownica czy komornik?

– pyta czytelniczka DOBREJ FIRMY.

Składki emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe za zatrudniane osoby oblicza, rozlicza i przekazuje co miesiąc do ZUS w całości, czyli w części należnej od płatnika i ubezpieczonego, pracodawca. Wynika tak z art. 17 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 2 lit. a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. DzU z 2007 r. nr 11, poz. 74 ze zm.).

Przepisy te nie przewidują sytuacji, by dokonywał tego sam pracownik, nawet gdy rozstał się już z firmą i zaległości odzyskuje przez komornika sądowego. Potwierdza to również § 4 ust. 10 rozporządzenia z 30 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek (...) (DzU nr 165, poz. 1197). W świetle tego przepisu całe składki od wypłat dla byłego pracownika płatnik uiszcza z własnych środków, w tym w części finansowanej przez ubezpieczonego.

Były pracodawca powinien zatem w miesiącu, kiedy komornik sądowy wypłacił jego byłemu pracownikowi wynagrodzenie za pracę, rozliczyć i opłacić składki na ubezpieczenia społeczne należne od tego wynagrodzenia. Robi to w imiennym raporcie miesięcznym ZUS RCA z kodem tytułu do ubezpieczeń 30 00 x x. Po opłaceniu składek w części finansowanej z dochodów ubezpieczonego (13,71 proc. wynagrodzenia) może do niego wystąpić o zwrot tych składek.

Nie dotyczy to jednak składki zdrowotnej. Jej płatnikiem jest również pracodawca, ale został on zwolniony z pobrania składki zdrowotnej z wynagrodzenia za pracę wyegzekwowanego przez komornika. Mówi o tym art. 84 ust. 2 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU nr 210, poz. 2135 ze zm.). W takiej sytuacji składkę opłaca sam ubezpieczony bezpośrednio na rachunek bankowy wskazany przez właściwy dla niego oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia.