- Pracownik przebywał na urlopie bezpłatnym, a po jego zakończeniu nie wrócił do pracy, bo ją porzucił. Za kilka dni miesiąca poprzedzającego urlop bezpłatny naliczyliśmy mu należne wynagrodzenie, ale zatrudniony nie zgłosił się po nie (wypłata w kasie firmy). Nie mamy z nim żadnego kontaktu ani możliwości przekazania tych pieniędzy. Jednocześnie nie rozliczył się z zaliczki pobranej na poczet wynagrodzenia. Czy w tej sytuacji możemy dokonać potrącenia i uznać, że wynagrodzenie zostało wypłacone? - pyta czytelnik DOBREJ FIRMY.

Pracodawca może dokonać potrącenia zaliczki pieniężnej z wynagrodzenia pracownika, jeśli pozwala na to kwota wynagrodzenia. Możliwość potrącenia zaliczki pieniężnej udzielonej pracownikowi z wynagrodzenia za pracę wynika z art. 87 § 1 pkt 3 k.p. Ujęcia dokonuje się po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy. Nie jest tu potrzebna zgoda zatrudnionego.

Podstawą potrącenia jest wyłącznie ten przepis, bo zaliczki pieniężne należą do tzw. potrąceń ustawowych. Pamiętać jednak trzeba o ograniczeniach i limitach ujęć. Maksymalna wartość potrącenia przy zaliczkach pieniężnych wynosi połowę wynagrodzenia pracownika, a ponadto zatrudnionemu na cały etat musi jeszcze pozostać kwota wolna od potrąceń w wysokości 707,46 zł (minimalne wynagrodzenie za pracę po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne i zaliczki na podatek dochodowy). I co ważne, nie ma możliwości obniżania tej wartości proporcjonalnie do okresu przepracowanego w miesiącu. Proporcjonalne zmniejszanie jest dopuszczalne wyłącznie u pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy (art. 87§ 2 k.p.). Oznacza to, że potrącenia wolno dokonać tylko wtedy, gdy spełnione są wymogi dotyczące maksymalnej kwoty potrącenia i kwoty wolnej od potrąceń.

U pracownika czytelnika nie wolno stosować przepisów kodeksu cywilnego o wzajemnych potrąceniach wierzytelności. Korzystanie z nich jest bowiem niedopuszczalne, gdy chodzi o wierzytelności, co do których potrącenie jest wyłączone przez przepisy szczególne (art. 505 pkt 4 k.c.). Takimi przepisami szczególnymi są art. 87 - 91 k.p. Wyczerpująco regulują one sprawę potrącenia z wynagrodzenia za pracę i nie można na podstawie art. 300 k.p. korzystać z przepisów o potrąceniu, uregulowanych w kodeksie cywilnym (por. wyrok Sądu Najwyższego z 17 lutego 2004 r., I PK 217/03).