Zobowiązanie do poufności wynagrodzeń uzasadniają obawy przed konkurencją

Rz: Czy przy braku zapisów o zakazie ujawniania wysokości wynagrodzenia strony mogą dowolnie dysponować taką informacją?

Alicja Pawelec: Nawet w przypadku, gdy pracownika i pracodawcy nie łączą postanowienia umowne nakazujące zachowanie w tajemnicy informacji o wysokości wynagrodzenia, obowiązkiem stron stosunku pracy jest zapewnienie ich poufności. Obowiązek ten dla pracownika wynika przede wszystkim z art. 100 k.p. Na mocy tego przepisu pracownik jest zobowiązany dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Ujawnienie informacji o wysokości wynagrodzenia pozwalałoby bowiem wykorzystywać tę wiedzę konkurencji, np. poprzez „podkupienie" pracowników lub formułowanie korzystniejszych warunków ofertowych w  postępowaniach przetargowych. Informacja o wysokości wynagrodzenia może być również chroniona jako tajemnica przedsiębiorstwa. Taką tajemnicę stanowią nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. Podobnie wypowiedziała się np. Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z 11 sierpnia 2016 r. (KIO 1378/16) stanowiąc, iż niewątpliwie wynagrodzenie uzgodnione z personelem korzysta z ochrony poufności, albowiem możliwe jest dokonanie takiego zastrzeżenia jako tajemnicy przedsiębiorstwa. Obowiązek zachowania w tajemnicy informacji o wysokości wynagrodzenia pracownika dotyczy również pracodawcy.