Tak uznał dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji wydanej 14 czerwca 2021 r. (0111-KDIB2-1.4010.94.2021.2.PB).

Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjną i dystrybucyjną w Polsce oraz na rynkach zagranicznych. Wytwarzane przez niego produkty są przez niego dystrybuowane m.in. do podmiotów niepowiązanych. W zakresie prowadzonej działalności dystrybucyjnej wnioskodawca pełni funkcje dystrybutora o ograniczonym ryzyku, co regulowane jest umową zawartą z powiązaną spółką nadzorującą. Podmiot ten pełni w grupie funkcje zarządcze i strategiczne, w ramach których wspiera pozostałe spółki. Zgodnie z umową dystrybucyjną wnioskodawca zobowiązany jest do sprzedaży na określonych rynkach produktów wytworzonych wcześniej przez siebie, a z tego tytułu spółka nadzorująca zapewnia wnioskodawcy określony poziom zysku operacyjnego, odpowiednio do zakresu pełnionych funkcji i ponoszonych ryzyk.

Postanowienia umowy dystrybucyjnej przewidują, że w przypadku nieosiągnięcia przez wnioskodawcę rentowności na działalności dystrybucyjnej na poziomie zgodnym z zasadą ceny rynkowej (arm's length), spółka nadzorująca zobowiązana jest zapłacić na rzecz polskiej spółki dystrybucyjnej odpowiednią kwotę w celu osiągnięcia zakładanego poziomu zysku operacyjnego. Analogiczny mechanizm ma zastosowanie, gdy wnioskodawca osiągnie rzeczywistą rentowność na poziomie wykraczającym poza zakres rynkowy. Umowny poziom zysku, który powinna otrzymywać spółka dystrybucyjna, podlega okresowemu przeglądowi w celu dostosowania go do warunków rynkowych w danym okresie.

Opisywane korekty spełniają przesłanki z art. 11e ustawy o CIT, ponieważ:

- rynkowy charakter warunków transakcji kontrolowanych potwierdzają cyklicznie przeprowadzane analizy porównawcze,

- przeprowadzane korekty dochodowości powodowane są zachodzącymi na rynku znaczącymi i nieprzewidzianymi zmianami wpływającymi na realizowaną przez wnioskodawcę marżę operacyjną,

- w momencie dokonania korekty wnioskodawca posiada i będzie posiadać oświadczenie spółki nadzorującej, że podmiot ten dokonał korekty cen transferowych w tej samej wysokości (z wyjątkiem sytuacji, gdy posiadanie takiego oświadczenia nie będzie konieczne z uwagi na wprowadzone szczególne rozwiązanie związane z pandemią Covid-19),

- spółka nadzorująca ma siedzibę w Szwecji, która zawarła z Polską umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania i istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z tym państwem,

- wnioskodawca potwierdzi dokonanie korekty w rocznym zeznaniu podatkowym za rok, którego dotyczy korekta.

Zdaniem wnioskodawcy płatności dokonywane przez niego na rzecz spółki nadzorującej oraz płatności otrzymywane od niej będą korektą cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o CIT i będą zwiększać odpowiednio koszty uzyskania przychodów bądź przychody wnioskodawcy w roku podatkowym, którego dotyczy korekta. Zdaniem wnioskodawcy nie ma przy tym znaczenia, że korekta dokonywana będzie przez spółkę nadzorującą, która nie jest stroną bezpośrednich transakcji z wnioskodawcą, wiążących się z pełnieniem przez niego funkcji dystrybucyjnej.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się z wnioskodawcą w zakresie zadanego pytania.

komentarz eksperta

Paulina Karniej-Kmita, menedżer w Zespole Cen Transferowych EY

W komentowanej interpretacji opisano model rozliczenia między podmiotami powiązanymi, którego celem jest doprowadzenie rentowności dystrybutora o ograniczonych ryzykach do poziomu rynkowego. W analizowanej sytuacji istotne jest, że podmiot centralny dokonujący korekty nie jest stroną bezpośrednich transakcji składających się na działalność dystrybucyjną wnioskodawcy. Spółka nadzorująca nie jest bowiem odbiorcą sprzedawanych przez wnioskodawcę towarów ani ich dostawcą (dystrybuowane produkty są wytwarzane bezpośrednio przez wnioskodawcę). Spółka nadzorująca jest za to podmiotem odpowiedzialnym za zarządzanie działalnością grupy i budowanie jej strategii – pełni rolę spółki centralnej. Zgodnie z przyjętą polityką cen transferowych, w ramach zawartej umowy pryncypał gwarantuje wnioskodawcy określony poziom marży operacyjnej w związku z prowadzoną przez niego działalnością dystrybucyjną na rzecz podmiotów niepowiązanych na określonych rynkach. Mechanizm ten może wymagać przeprowadzania okresowych korekt dochodowości, wyrównujących zrealizowany przez dystrybutora poziom zysku operacyjnego do poziomu zgodnego z zasadą arm's length, ustalonego ze spółką nadzorującą.

Model ze strukturą pryncypałową, w ramach którego podmiot centralny jest odpowiedzialny za nadzorowanie poziomu rentowności podmiotów rutynowych i przeprowadzanie odpowiednich korekt, mimo nieuczestniczenia w transakcjach pierwotnych, występuje w praktyce cen transferowych. Po spełnieniu określonych warunków, art. 11e ustawy o CIT przewiduje możliwość przeprowadzania korekt cen transferowych, lecz nie określa wprost stron, między którymi można dokonać takiej korekty. W związku z tym, może nasunąć się wątpliwość czy korekta może być dokonywana z podmiotem, który nie uczestniczy w transakcji pierwotnej.

Uznanie korekty dochodowości podmiotu rutynowego za korektę cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o CIT może być szczególnie ważne, gdy przykładowo ze względu na zmianę okoliczności gospodarczych, korekty końcoworoczne konieczne do zrealizowania ustalonego poziomu rentowności osiągają znaczną wartość. Dla podatników ważne jest w takim przypadku potwierdzenie czy korekta może zostać uwzględniona w kosztach lub przychodach podatkowych. Uzasadnienie do nowelizacji przepisów z 2019 r. oraz objaśnienia Ministerstwa Finansów na temat korekt cen transferowych mogły stanowić dla podatników wskazówkę w tym zakresie, jednak omawiana interpretacja indywidualna stanowi potwierdzenie dla akceptacji takiego stanowiska w praktyce.

Jednocześnie warto pamiętać, że każdy przypadek możliwości zastosowania art. 11e ustawy o CIT powinien być oceniany indywidualnie.

Współautorem komentarza jest Aleksandra Butowska – starszy konsultant w Zespole Cen Transferowych EY