Jak ustalić przychody i koszty przy faktoringu

Podatnicy, którzy nie chcą lub nie mogą pozwolić sobie na czekanie, aż spłyną do nich płatności, często decydują się na poprawienie płynności finansowej zawierając umowy faktoringu czy dyskonta wierzytelności. Niekiedy wykorzystywane jest ubezpieczenie należności, a w skrajnych sytuacjach podatnicy po prostu sprzedają trudne wierzytelności firmom windykacyjnym.

Przez wiele lat ugruntowała się praktyka, zgodnie z którą podatnik, sprzedając wierzytelność własną, co do zasady może rozpoznać wartość takiej wierzytelności jako koszt uzyskania przychodu z takiej sprzedaży. Dotyczy to zarówno wierzytelności własnych, rozpoznanych jako przychody należne, jak i innych wierzytelności, np. z tytułu udzielonych pożyczek. Przez lata toczyły się spory o możliwość rozpoznania jako kosztu np. wartości podatku od towarów i usług (w przypadku wierzytelności handlowych) czy naliczonych odsetek (w przypadku wierzytelności pożyczkowych). W pierwszym przypadku sytuację rozwiązała zmiana przepisów, w drugim praktykę nadal kształtuje orzecznictwo sądów administracyjnych oraz - przez analogię - przepisy o możliwości rozpoznania pożyczki jako kosztu przy aporcie wierzytelności. Kwestią rozstrzyganą przez sądy administracyjne była też możliwość ukosztowienia wierzytelności, w stosunku do których upłynął termin przedawnienia.