Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z 30 czerwca 2015 r. (IBPBI/2/4510-379/15/MS).
Podatnik posiada zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wydane w 2004 r. Uzyskiwane przez niego dochody objęte są zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT w związku z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Na moment udzielenia zezwolenia podatnik posiadał status średniego przedsiębiorcy. Maksymalna intensywność pomocy przysługująca takiemu podmiotowi na obszarze, na którym zrealizowana została inwestycja, to 65 proc. kosztów kwalifikowanych. Po pewnym czasie od wydania zezwolenia, na skutek wejścia w skład grupy kapitałowej, podatnik uzyskał status dużego przedsiębiorcy, dla którego przepisy przewidują mniejszą intensywność pomocy.
Podatnik zadał pytanie, czy zmiana statusu po uzyskaniu zezwolenia strefowego ma wpływ na sposób obliczania wysokości ulgi podatkowej. Zdaniem podatnika taka zmiana nie ma wpływu na wielkość przysługującego zwolnienia podatkowego, gdyż zasady korzystania z zezwolenia strefowego, w tym warunki dotyczące określenia wartości przysługującej pomocy, ustalane są na moment wydania zezwolenia. Na poparcie swojego stanowiska podatnik przytoczył brzmienie przepisów przejściowych rozporządzenia o SSE z 10 grudnia 2008 r. Odwołał się również do koncepcji ochrony praw nabytych oraz powołał się na oficjalne stanowiska w tej sprawie zarządu specjalnej strefy ekonomicznej oraz Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Organ uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Wskazał, że w niniejszej sprawie należy wziąć pod uwagę przepisy unijne determinujące okoliczności utraty statusu MŚP. Organ kategorycznie stwierdził, że od momentu utraty statusu MŚP należy stosować pomoc o niższym poziomie intensywności. Jednocześnie zaznaczył, że zmiana wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy dotyczy wyłącznie tej części inwestycji, która jest dokonywana po dniu utraty statusu MŚP. Prawo do uzyskania pomocy publicznej według wskaźnika 65 proc. nabyte przed datą zmiany statusu jest nabyte definitywnie i późniejsza zmiana statusu nie ma wpływu na kwotę zdyskontowanej pomocy do wykorzystania.
Komentarz eksperta
Agnieszka Szymczyk, konsultantka w dziale prawnopodatkowym PwC, Zespół Innowacji i Pomocy Publicznej
Kwestia określenia poziomu intensywności pomocy publicznej w sytuacji zmiany statusu przedsiębiorcy w trakcie korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu działalności w SSE od lat jest przedmiotem dyskusji pomiędzy podatnikami i władzami skarbowymi. Przepisy o pomocy publicznej, zarówno polskie, jak i unijne, nie wskazują jednoznacznie na jaki moment powinien zostać określony status przedsiębiorcy aplikującego o pomoc. Przepisy strefowe aktualnie obowiązujące, jak również te, które były w mocy na moment wydania zezwolenia dla podatnika, posługują się terminem „intensywność pomocy udzielanej" MŚP, co wskazywałoby, że status przedsiębiorcy bada się na dzień udzielenia pomocy. Natomiast przepisy unijne w zakresie pomocy regionalnej mówią o „pomocy przyznawanej" MŚP. Należy zaznaczyć, że w szczególnym przypadku pomocy w formie zwolnienia podatkowego w SSE, dzień udzielenia pomocy nie jest tożsamy z dniem jej przyznania. Przyznanie prawa do pomocy następuje w momencie wydania zezwolenia strefowego, natomiast faktyczne jej udzielenie – w momencie złożenia rocznej deklaracji podatkowej, w której określa się wysokość dochodu korzystającego ze zwolnienia. Konieczność ustalania każdorazowo co roku na moment złożenia deklaracji podatkowej dopuszczalnego poziomu intensywności pomocy powodowałaby po stronie podatnika wiele niepewności i trudności kalkulacyjnych, a przez to sprzyjałaby błędnemu obliczaniu wartości przysługującej pomocy.
Wśród przedsiębiorców strefowych, jak również przedstawicieli poszczególnych SSE dominuje pogląd, że zasady korzystania z zezwolenia strefowego, w tym w szczególności poziom dopuszczalnej pomocy w formie zwolnienia podatkowego, ustalane są na moment wydania zezwolenia. A więc status przedsiębiorcy badany jest na dzień wydania zezwolenia i zgodnie z tym statusem określany jest maksymalny poziom intensywności pomocy przysługującej przedsiębiorcy strefowemu w całym okresie korzystania ze zwolnienia podatkowego. Na podobnym stanowisku stoi również UOKiK, o czym świadczy pismo, na które powołał się podatnik, oraz inne pisma UOKiK przywoływane w podobnych sprawach.
Stanowisko organu podatkowego wydaje się zatem mocno dyskusyjne, gdyż prezentuje odmienne zasady określania przysługującej intensywności pomocy, powodując jednocześnie powstanie wielu pytań. Organ nie wskazuje na obowiązek określenia dopuszczalnej intensywności pomocy na moment przyznawania/udzielania pomocy. Odwołuje się bowiem wyłącznie do przepisów unijnych w zakresie określenia statusu przedsiębiorcy i nie odnosi się zasadniczo do argumentów powołanych przez wnioskodawcę, z wyjątkiem wniosków dotyczących koncepcji ochrony praw nabytych. Organ nie tylko nie wypowiedział się, jak należy rozumieć w przypadku zwolnienia podatkowego w SSE dzień udzielenia/przyznania pomocy, ale także nie wyjaśnił, co w praktyce miałoby oznaczać stwierdzenie, że zmiana wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy dotyczy tej części inwestycji, która jest dokonywana po dniu utraty statusu średniego przedsiębiorcy (ponoszenie/dyskontowanie wydatków po tej dacie?). W efekcie przedstawione uzasadnienie jest nieprecyzyjne i powoduje wiele dalszych pytań (np. co w sytuacji, gdy zmiana statusu następuje po zakończeniu inwestycji, a podatnik nie skonsumował zwolnienia obliczonego na podstawie wyższego poziomu intensywności?).
Zaprezentowane podejście władz skarbowych, będące powieleniem dotychczas wydawanych interpretacji, stoi w sprzeczności ze stanowiskiem UOKiK, który co do zasady, jest organem opiniującym zasady udzielania pomocy publicznej w Polsce.
