Cash poolingu nie jest pożyczką

Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 9 stycznia 2015 r. (I SA/Wr 2080/14).

Podatnik zamierzał przystąpić do umowy wprowadzającej system wzajemnych rozliczeń spółek należących do jednej grupy kapitałowej, które mają na celu optymalne zarządzanie środkami pieniężnymi i poprawę płynności finansowej uczestniczących w nim podmiotów (cash pooling). Stronami umowy miał być bank, uczestnicy oraz dodatkowy uczestnik pełniący jednocześnie funkcję agenta. Zadaniem agenta była spłata wierzytelności banku od poszczególnych uczestników systemu (lub na odwrót) ze względu na powstanie oprocentowanych ujemnych lub dodatnich sald na rachunkach bankowych uczestników. Podatnik, wskazując na swój brak powiązań z agentem oraz pozostałymi uczestnikami systemu w taki sposób, aby zastosowanie znalazły ograniczenia dotyczące niedostatecznej kapitalizacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, wystąpił z wnioskiem o interpretację indywidualną w celu potwierdzenia, że tak skonstruowany system nie może być uznany za pożyczkę i w przypadku np. zmian własnościowych w grupie kapitałowej nie będą miały zastosowania przepisy w zakresie niedostatecznej kapitalizacji.