Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną fiskusa, który nie chciał przyznać firmie prawa do kosztów podatkowych. Sędziowie uznali, że wypłacając odszkodowanie byłemu pracownikowi, spółka miała do nich prawo.

Z wniosku o interpretację wynikało, że poprzednik prawny spółki w 2007 r. dyscyplinarnie rozwiązał umowę o pracę z pracownikiem bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków.

Zwolniony uzyskał jednak  w wyroku sądowym zmianę podstawy prawnej rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 kodeksu pracy.

Spółka dodała we wniosku o interpretację, że jej poprzednik prawny w październiku 2005 r. zawarł z pracownikami umowę społeczną – porozumienie w sprawie gwarancji. Na podstawie tej umowy zwolniony pracownik nabył prawo do przysługujących mu świadczeń z tytułu rozwiązania z nim umowy o pracę w „okresie ochronnym – gwarancji zatrudnienia". Dochodząc tych roszczeń, również skierował pozew na drogę sądową przeciwko swojemu byłemu pracodawcy.

W 2011 r. strony zawarły ugodę sądową. Na jej mocy spółka zobowiązała się do wypłaty zwolnionemu pracownikowi wszelkich roszczeń wynikających z umowy społecznej, zakładowego układu zbiorowego pracy, ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników oraz wszelkich roszczeń wynikających ze stosunku pracy łączącego strony przed dniem zawarcia ugody.

Firma zapytała, czy wydatki z tytułu wypłaty odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę, którego obowiązek wynikał z zawartej umowy społecznej, stanowią dla niej koszty podatkowe.

Fiskus odpowiedział, że nie. W jego ocenie do kosztów podatkowych mogą zostać zaliczone tylko te wydatki na rzecz pracowników, które wykazują związek z uzyskaniem przez podatnika przychodu (zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodów).

– A taka sytuacja nie ma miejsca w przedstawionym przez spółkę stanie faktycznym – podsumował fiskus.

Innego zdania był Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, który  uchylił niekorzystną dla spółki interpretację. Rozstrzygnięcie to utrzymał  NSA. Nie miał wątpliwości, że wypłacone kwoty miały związek z wykonywaniem pracy. W konsekwencji stanowią dla pracodawcy koszty uzyskania przychodów.

Przy czym, jak podkreśliła sędzia sprawozdawca Anna Maria Świderska, nie ma znaczenia, że należności zostały wypłacone na rzecz byłego pracownika. Decydujące znaczenie ma bowiem to, że chodzi o pracownika. W istocie były to należności przysługujące od spółki z tytułu rozwiązania umowy o pracę.

Wyrok jest prawomocny.

sygnatura akt II FSK 2305/12