Szkolenia dla biegłych rewidentów są zwolnione z VAT

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną fiskusa, który odmówił Krajowej Izbie Biegłych Rewidentów (KIBR) prawa do zwolnienia z VAT dla szkoleń.

Początek sprawie dał wniosek o wydanie interpretacji. Izba wyjaśniła w nim, że jest samorządem zawodowym zrzeszającym biegłych rewidentów, działającym na mocy ustawy z 7 maja 2009 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym.

Ustawa nakłada na biegłych rewidentów między innymi obowiązek stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w tym obligatoryjnego doskonalenia zawodowego. Obowiązek ten biegli wypełniają poprzez odpowiednie szkolenia z rachunkowości i rewizji finansowej, przeprowadzane przez uprawnione jednostki. Do zadań KIBR należy opracowywanie materiałów szkoleniowych dla kandydatów na rewidentów, a także prowadzenie działalności wydawniczej oraz szkoleniowej.

Izba wskazała, że zamierza prowadzić takie szkolenia oraz wydawać materiały szkoleniowe. Zapytała, czy przy organizacji szkoleń ma prawo do korzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a) ustawy o VAT.

Początkowo fiskus odpowiedział, że tak. Potem zmienił zdanie. W zmodyfikowanej z urzędu drugiej interpretacji stwierdził, że w spornej sprawie nie został spełniony jeden z warunków skorzystania ze zwolnienia. Przypomniał, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a) ustawy o VAT zwolnione mogą być usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego (inne niż z pkt 26) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Fiskus nie miał wątpliwości, że opisane we wniosku szkolenia mają charakter kształcenia zawodowego, w dodatku są obligatoryjne, nie były jednak prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Urzędnicy zauważyli, że formy i zasady kształcenia biegłych rewidentów określają uchwały rady. A te jako akty wewnętrzne nie mieszczą się w definicji „odrębnych przepisów", o których mowa w ustawie o VAT.

Izba zaskarżyła zmienioną interpretację i wygrała. Najpierw rację przyznał jej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Odwołując się do analizy przepisów UE, wskazał na różny zakres zwolnienia dotyczącego szkoleń, przewidzianego w art. 132 ust. 1 pkt i) dyrektywy 112 i art. 43 ust. 1 pkt 29 polskiej ustawy o VAT. Oba przepisy dotyczą zwolnienia usług kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego, ale ustawodawca unijny wymaga, by były to usługi prowadzone przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele są uznane za podobne przez dane państwo członkowskie. Polski zaś chce, by szkolenia były prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W ocenie WSA wprowadzenie dodatkowego warunku jest niezgodne z dyrektywą.

Wątpliwości, że art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT stanowi błędną implementację przepisów unijnych, nie miał także NSA.

Jak tłumaczył sędzia Janusz Zubrzycki, odwołanie się przez polskiego ustawodawcę do odrębnych przepisów jest zbędne. Zwłaszcza że wprowadzenie tak enigmatycznego odwołania niczego nie ułatwia, a wręcz utrudnia. NSA uznał, że sporne szkolenia korzystają ze zwolnienia z VAT.

Wyrok jest prawomocny.