Tak orzekł WSA w Warszawie w wyroku z 24 kwietnia 2013 r. (III SA/Wa 3217/12).
Spółka prowadzi działalność w zakresie usług rekreacyjnych. Posiada klub fitness i sprzedaje swoim klientom karnety uprawniające do wstępu na teren obiektu oraz korzystania z urządzeń znajdujących się w klubie. We wniosku o interpretację zadała pytanie, czy sprzedaż karnetów podlega preferencyjnej stawce 8 proc. VAT, czy też stawce podstawowej – 23 proc. VAT.
Wyrażając swoje stanowisko, spółka uznała, że sprzedaż karnetów podlega stawce preferencyjnej. Wynika to z pozycji 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT (określającego usługi, dla których obowiązuje stawka 8 proc. VAT). W pozycji tej mowa jest o „pozostałych usługach związanych z rekreacją, wyłącznie w zakresie wstępu". Spółka uściśliła, że klient, który wchodzi na teren klubu, czyni to wyłącznie po to, by móc skorzystać ze świadczonych tam usług, tzn. z udostępnionych urządzeń, basenu itd. Wstęp do obiektu jest zatem ściśle powiązany z rekreacją.
Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Stwierdził, że pojęcie „wstęp" zostało zdefiniowane w rozporządzeniu wykonawczym do Dyrektywy 2006/112/WE (rozporządzenie wykonawcze Rady nr 282/2011 z 15 marca 2011 r.). Zgodnie z art. 32 ust. 3 rozporządzenia, w pojęciu „wstęp" nie mieści się „korzystanie z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę". Spółka zaskarżył interpretację do WSA. Podniosła, że organ nieprawidłowo zastosował rozporządzenie do przedstawionego stanu faktycznego.
Sąd uchylił interpretację. Zgodził się, że rozporządzenie zostało wydane w celu wykonania konkretnych przepisów Dyrektywy 112 i nie należy rozciągać zawartych w nim definicji na całość przepisów prawa podatkowego. Potwierdził, że do spornej usługi odnosi się pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, w związku z czym usługa ta powinna zostać opodatkowana preferencyjną stawką 8 proc. VAT.
—Karolina Płocha współpracowniczka Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Michał Jaszczyński konsultant w Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z o.o. (biuro w Warszawie)
Komentuje Michał Jaszczyński, konsultant w Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z o.o. (biuro w Warszawie)
Komentowany wyrok WSA w Warszawie dotyczy zagadnienia, które w ostatnich latach było przedmiotem wielu rozstrzygnięć polskich organów podatkowych oraz sądów administracyjnych.
Ostatnia praktyka izb skarbowych i sądów była generalnie niekorzystna dla podatników i z reguły odmawiała zastosowania preferencyjnej 8-proc. stawki VAT w stosunku do sprzedaży karnetów/biletów uprawniających do wstępu na zajęcia fitness, siłownię, saunę czy basen. (np. interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi z 25 lipca 2012 r., IPTPP1/443-329/ 12-4/IG, czy wyrok WSA w Gliwicach z 8 maja 2012 r., III SA/Gl 1543/11).
W konsekwencji ugruntował się pogląd, zgodnie z którym usługi wstępu do wymienionych obiektów podlegają opodatkowaniu podstawową stawką VAT.
Wydaje się, że organy podatkowe oraz sądy do tej pory błędnie interpretowały brzmienie pozycji 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, zgodnie z którą obniżoną stawką VAT objęte są „pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu". Pojęcie „wstęp" traktowane było bowiem zawężająco, jako sama możliwość wejścia „gdzieś", bez możliwości korzystania z dostępnych w tym miejscu urządzeń.
W rozstrzygnięciach prawno-podatkowych wskazywano, że wstęp na zajęcia fitness, siłownię czy basen, z góry zakłada czynne uczestnictwo w zajęciach sportowo- -rekreacyjnych, a nie jest jedynie uprawnieniem do wstępu do tych obiektów i w konsekwencji sprzedaż przedmiotowych karnetów/biletów powinna być opodatkowana stawką podstawową VAT.
Takie właśnie stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 9 sierpnia 2012 r. (IPPP2/443-490/12-3/KOM), uchylonej komentowanym wyrokiem WSA w Warszawie. Wydaje się jednak, że ustawodawca, wskazując w załączniku nr 3 do ustawy o VAT pozycję 186, nie miał na myśli jedynie wstępu do obiektów sportowo-rekreacyjnych, ale również czynne korzystanie z ich infrastruktury. Trudno bowiem byłoby wskazać na usługi związane z rekreacją polegające jedynie na biernym uczestnictwie, nieprzewidujące możliwości korzystania z urządzeń znajdujących się na terenie obiektów sportowo-rekreacyjnych.
Podsumowując, komentowany wyrok WSA w Warszawie, zawiera korzystne dla podatników rozstrzygnięcie w kwestii wysokości stawki VAT przy sprzedaży karnetów/biletów do obiektów sportowo-rekreacyjnych. Należy przy tym wyrazić nadzieję, że wyrok ten stanie się przyczynkiem do zmiany praktyki organów podatkowych i innych składów orzekających. Niemniej jednak trzeba poczekać na ustabilizowanie praktyki na szczeblu NSA.
