Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną spółki, której fiskus zakwestionował rozliczenie VAT za poszczególne miesiące 2006 r. (sygnatura akt I FSK 52/12)
Wśród zarzutów stawianych przez spółkę skuteczny okazał się jeden, dotyczący naruszenia art. 86 ustawy o VAT. NSA zgodził się ze skarżącą, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie błędnie zinterpretował ten przepis. Jego zdaniem nie można było z góry wykluczyć, że skarżąca się spółka wykorzystywała pieniądze z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (zfśs) także na bieżącą działalność opodatkowaną, ani przyjąć, że z tej części wydatków nie miała prawa do odliczenia VAT.
Jak podkreśliła sędzia sprawozdawca Izabela Najda-Ossowska, środki z zfśs powinny być wykorzystywane na działalność socjalną. I oczywiście ich wykorzystywanie na inne cele jest nieprawidłowe. Może się jednak zdarzyć, że podatnik wykorzystuje te środki także do sfinansowania działalności opodatkowanej. A skoro tak, to co do zasady nie ma podstaw do kwestionowania jego prawa do odliczenia VAT. Pozostałe zarzuty spółki sąd kasacyjny uznał za bezzasadne.
Fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników
Kwestia, w której NSA przyznał rację skarżącej, dotyczyła zakupu sprzętu sportowego i wynajmu sali gimnastycznej ze środków funduszu socjalnego. Spółka twierdziła, że wydatki te były związane z jej sprzedażą opodatkowaną. Podkreślała, że zawody sportowe były rodzajem promocji, miały dla niej duże znaczenie marketingowe. Dostęp do sali gimnastycznej był warunkiem należytego przygotowania się pracowników do rozgrywek. Ponadto rowery kupione z funduszu służyły także ochronie siedziby, mienia podatnika. A karnety na mecze piłkarskie umożliwiały prowadzenie akcji reklamowych i informacyjnych na stadionie.
Spółka podkreślała, że nie ma przepisu wyłączającego zakupy finansowane z funduszu socjalnego z zakresu ogólnej reguły zawartej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. prawa do odliczenia VAT.
Inne zapatrywania na tę kwestię miał jednak fiskus i WSA w Lublinie. Oddalając skargę spółki, sąd pierwszej instancji uznał, że zakupy towarów, usług, które podatnik decyduje się zaliczyć do wydatków socjalnych i finansować z funduszu socjalnego, nie są zakupami związanymi ze sprzedażą opodatkowaną. Są zakupami realizującymi inne cele, przypisane funduszowi socjalnemu, który z istoty służy przede wszystkim pracownikom, rodzinom pracowników podatnika jako pracodawcy.
W ocenie WSA zakres działalności jako podatnika i jako pracodawcy w zakresie administrowania funduszem socjalnym to dwie rozłączne kwestie działalności tego samego podmiotu. I tylko pierwszy z nich jest poddany regulacji przewidzianej ustawą VAT. Podatnik nie może więc twierdzić, że towary i usługi jednocześnie realizowały cele funduszu oraz służyły sprzedaży opodatkowanej.
Tego stanowiska ostatecznie NSA nie podzielił i sprawą wydatków z zfśs WSA zajmie się jeszcze raz.
Wyrok jest prawomocny.