Tak orzekł WSA w Opolu 25 maja 2011 (I SA/Op 71/11).
Organ podatkowy stwierdził braki w dokumentacji dotyczącej sprzedaży olejów opałowych. W oświadczeniach brakowało danych kontrahentów, takich jak NIP czy PESEL. Organ uznał, że braki wskazują na sprzedaż olejów opałowych na cele inne niż opałowe i skutkują zmianą wysokości akcyzy.
Argumentował przy tym, że zgodnie z rozporządzeniem ministra finansów dotyczącym obniżenia stawek podatku akcyzowego i art. 65 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym z 2004 r. w brzmieniu obowiązującym od 24 sierpnia 2005 w przypadku użycia olejów opałowych lub olejów napędowych przeznaczonych na cele opałowe, które nie spełniają warunków określonych w odrębnych przepisach, niezgodnie z przeznaczeniem, a także sprzedaży ich za pomocą odmierzaczy paliw ciekłych podatnik nie może korzystać z opodatkowania stawką podstawową. Nie ma tu znaczenia samo faktyczne przeznaczenie oleju, bowiem decydujące jest stwierdzenie braków.
Strona podniosła jednak, że na gruncie wskazanego przepisu jedynie niedotrzymanie warunków dotyczących samego wyrobu akcyzowego jest przesłanką zastosowania podwyższonej stawki akcyzowej, natomiast nie jest nią niedotrzymanie warunków dotyczących samego oświadczenia, gdyż nie wynika to z przepisu. Braki te mogły być uzupełnione, a uzupełnienie zweryfikowane przez organ.
Sąd przychylił się do stanowiska strony, uchylając zaskarżoną interpretację. Wskazał, że trafny jest argument, że na gruncie ustawy o podatku akcyzowym z 2004 r. wymogi pozwalające na zastosowanie podstawowej stawki podatkowej związane są z cechami samego wyrobu akcyzowego. Kwestia wad oświadczeń woli nie jest natomiast cechą wyrobu. Wady oświadczeń nie były wadami nieusuwalnymi, dlatego też nie było przeszkód, aby zostały uzupełnione.
Aneta Kupisińska
- współpracowniczka Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Komentuje Teresa Sławińska-Choryło, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)
W analizowanym orzeczeniu sąd w bardzo korzystny sposób podszedł do kwestii braków formalnych oświadczeń składanych przez nabywców lekkich olejów opałowych. 24 sierpnia 2005 zmieniło się brzmienie art. 65 ustawy akcyzowej.
Od tego momentu w ust. 1 tego przepisu wskazano, że stawką podstawową mającą zastosowanie do olejów opałowych lekkich przeznaczonych na cele opałowe jest stawka kwotowa w wysokości 233 zł/1000 l.
W ust. 1a zapisano natomiast, kiedy stawka te nie będzie mieć zastosowania, a w jej miejsce stosuje się stawkę podwyższoną. Decydują o tym następujące okoliczności:
- niespełnienie warunków określonych w odrębnych przepisach przez sprzedawane oleje opałowe, w tym w szczególności wymogów w zakresie znakowania i barwienia;
- użycie olejów opałowych niezgodnie z ich przeznaczeniem;
- sprzedaż olejów opałowych za pomocą odmierzaczy paliw ciekłych.
Jednocześnie w akcie wykonawczym zachowano przepisy mówiące o obowiązku zbierania przez sprzedawców oświadczeń o przeznaczeniu nabywanych olejów opałowych oraz przekazywaniu zestawienia miesięcznego zebranych oświadczeń wraz z ich kopiami do organu podatkowego.
Z przepisów rozporządzenia wynika, że zbierane oświadczenia wskazują na przeznaczenie uprawniające sprzedawcę do zastosowania obniżonej stawki podatkowej.
Nie ma jednak w rozporządzeniu przepisu, który by mówił, że w razie braku oświadczenia, niekompletnego oświadczenia lub niezłożenia miesięcznych zestawień oświadczeń wraz z ich kopiami zachodzą okoliczności nakazujące zastosowanie podwyższonej stawki akcyzowej.
Biorąc pod uwagę, że stawka podstawowa dla olejów opałowych lekkich określona w ustawie akcyzowej z 2004 r. od 24 sierpnia 2005 do końca lutego 2009 wynosiła 233 zł/1000 l, a jedynie wymienione enumeratywnie w art. 65 ust. 1a ustawy akcyzowej okoliczności dawały podstawę do naliczenia akcyzy według stawki podwyższonej (2000 zł/1000 l), nie można wskazanych w tym przepisie okoliczności interpretować rozszerzająco i stosować stawki podwyższonej w innych niewymienionych okolicznościach, np. w razie niekompletnych oświadczeń o przeznaczeniu.
Skoro bowiem ustawodawca wśród podstaw do stawki podwyższonej nie wymienił niedopełnienia kwestii formalnych związanych z oświadczeniami, to nie można w takiej sytuacji, gdy jednocześnie nie zachodzi żadna z okoliczności wskazanych w art. 65 ust. 1a, stosować stawki podwyższonej.
-W analizowanym orzeczeniu sąd w bardzo korzystny sposób podszedł do kwestii braków formalnych oświadczeń składanych przez nabywców lekkich olejów opałowych. 24 sierpnia 2005 zmieniło się brzmienie art. 65 ustawy akcyzowej.
Od tego momentu w ust. 1 tego przepisu wskazano, że stawką podstawową mającą zastosowanie do olejów opałowych lekkich przeznaczonych na cele opałowe jest stawka kwotowa w wysokości 233 zł/1000 l.
W ust. 1a zapisano natomiast, kiedy stawka te nie będzie mieć zastosowania, a w jej miejsce stosuje się stawkę podwyższoną. Decydują o tym następujące okoliczności:
- niespełnienie warunków określonych w odrębnych przepisach przez sprzedawane oleje opałowe, w tym w szczególności wymogów w zakresie znakowania i barwienia;
- użycie olejów opałowych niezgodnie z ich przeznaczeniem;
- sprzedaż olejów opałowych za pomocą odmierzaczy paliw ciekłych.
Jednocześnie w akcie wykonawczym zachowano przepisy mówiące o obowiązku zbierania przez sprzedawców oświadczeń o przeznaczeniu nabywanych olejów opałowych oraz przekazywaniu zestawienia miesięcznego zebranych oświadczeń wraz z ich kopiami do organu podatkowego.
Z przepisów rozporządzenia wynika, że zbierane oświadczenia wskazują na przeznaczenie uprawniające sprzedawcę do zastosowania obniżonej stawki podatkowej.
Nie ma jednak w rozporządzeniu przepisu, który by mówił, że w razie braku oświadczenia, niekompletnego oświadczenia lub niezłożenia miesięcznych zestawień oświadczeń wraz z ich kopiami zachodzą okoliczności nakazujące zastosowanie podwyższonej stawki akcyzowej.
Biorąc pod uwagę, że stawka podstawowa dla olejów opałowych lekkich określona w ustawie akcyzowej z 2004 r. od 24 sierpnia 2005 do końca lutego 2009 wynosiła 233 zł/1000 l, a jedynie wymienione enumeratywnie w art. 65 ust. 1a ustawy akcyzowej okoliczności dawały podstawę do naliczenia akcyzy według stawki podwyższonej (2000 zł/1000 l), nie można wskazanych w tym przepisie okoliczności interpretować rozszerzająco i stosować stawki podwyższonej w innych niewymienionych okolicznościach, np. w razie niekompletnych oświadczeń o przeznaczeniu.
Skoro bowiem ustawodawca wśród podstaw do stawki podwyższonej nie wymienił niedopełnienia kwestii formalnych związanych z oświadczeniami, to nie można w takiej sytuacji, gdy jednocześnie nie zachodzi żadna z okoliczności wskazanych w art. 65 ust. 1a, stosować stawki podwyższonej.
Zobacz
»
»
»
»
