[b]Produkuję tuby do kosmetyków. Sprzedaję je m.in. kontrahentom zagranicznym, mającym siedzibę w UE. Dostawa realizowana jest w ramach procedury wewnątrzwspólnotowej. Produkty są odbierane przez nabywców z magazynu spółki zlokalizowanego w Polsce własnym transportem. Dowodem dokumentującym dostarczenie towaru do nabywcy jest dokument CMR. Widnieją na nim podpis i pieczątka przedstawiciela spółki, podpis i, w większości przypadków, pieczątka przewoźnika. Po dostawie kontrahenci odsyłają podpisany i opieczętowany dokument do mnie faksem lub drogą elektroniczną. Zastanawiam się, czy dokumentowanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w sposób inny niż papierowy jest wystarczające z mocy ustawy o VAT?[/b]
[b]Tak.[/b] Potwierdza to [b]interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 15 kwietnia 2010 r. (IPPP3/443-154/10-4/KC)[/b]. Wynika z niej, że zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0 proc. pod warunkiem że:
- podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i podał ten numer oraz swój numer na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
- podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
Dowodami takimi są m.in. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi).
A zatem prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej 0-proc. stawki VAT uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Podatnik musi udowodnić, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju.
Izba stwierdziła we wspomnianej już interpretacji, że „podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, natomiast dokumenty z ust. 11 pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy”.
[i]Podstawa prawna:
– [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=346580]ustawa z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (DzU nr 54, poz. 535 ze zm.).[/link] [/i]
