Przedsiębiorcy współpracujący z sieciami handlowymi wnoszą opłaty na ich rzecz, dotyczące wielu świadczeń, do których wykonania zobowiązują się sieci handlowe (usługi marketingowe, logistyczne, scentralizowane płatności i zakupy itp.). Wynagrodzenie za te świadczenia ustalane jest albo w kwocie stałej (zryczałtowanej), albo w kwocie zależnej od obrotu (poziomu zakupów dokonanych przez sieci). W wypadku wynagrodzenia zmiennego, z ekonomicznego punktu widzenia ponoszone wydatki należy traktować jako koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą, niezależnie od rodzaju świadczenia. Z punktu widzenia natomiast ustawy o CIT usługi marketingowe jak i pozostałe wymienione usługi traktowane są jako koszty pośrednie, bez względu na formę ustalania wysokości wynagrodzenia. Należy się z tym co do zasady zgodzić, przy założeniu że usługi te są faktycznie świadczone. W związku z tym wydatki poniesione na ich nabycie powinny być ujmowane w rozliczeniu CIT w momencie poniesienia, przy czym należy uwzględnić przy ich rozliczeniu treść art. 15 ust. 4d ustawy o CIT (który mówi o rozliczeniu kosztów w czasie).
[i]Dariusz Gałązka, partner, biegły rewident w Grant Thornton Frąckowiak sp. z o.o.[/i]
