To konkluzja wyroku WSA w Rzeszowie w wyroku z 27 marca 2008 r. (I SA/Rz 945/07).

Spółka jest właścicielem nieruchomości położonej we Francji. Uzyskuje z niej przychody. Jednocześnie wydatki na jej utrzymanie zalicza do kosztów uzyskania przychodu przy ustaleniu podstawy opodatkowania CIT. Po przeprowadzonej kontroli organ podatkowy I instancji stwierdził, że spółka nie mogła tak postępować. Powołał się przy tym na art. 6 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską i Francją (dalej umowa). Przepis ten mówi, że dochody z majątku nieruchomego podlegają opodatkowaniu w tym umawiającym się państwie, w którym ten majątek jest położony.

Decyzję tę utrzymał w mocy organ podatkowy II instancji. Spółka złożyła więc skargę do WSA. Sąd jednak podzielił stanowisko organów podatkowych.

Stwierdził, że na podstawie umowy zawartej między Polską i Francją opodatkowanie zysków z przedsiębiorstwa (w tym zysków z zakładu) następuje zgodnie z art. 7. Jednocześnie art. 7 ust. 7 umowy mówi, że jeśli w zyskach mieszczą się elementy dochodu, które zostały odrębnie uregulowane w innych przepisach umowy, to jego postanowienia nie naruszają postanowień tych innych przepisów. W konsekwencji – zdaniem sądu – w sprawie znajdzie zastosowanie art. 6 umowy. Stanowisko organów podatkowych jest więc prawidłowe.

Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Spór dotyczy sposobu opodatkowania dochodów uzyskiwanych z nieruchomości położonej we Francji. W myśl umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską i Francją dochody z majątku nieruchomego są opodatkowane tam, gdzie nieruchomość jest położona. Regulacja ta znajduje zastosowanie do dochodów z bezpośredniego użytkowania, najmu lub dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego. Podstawa opodatkowania (tj. odpowiednie przychody oraz koszty) a także podatek należny powinny być w tym wypadku ustalone zgodnie z regulacją obowiązującą w tym zakresie we Francji.Aby uniknąć opodatkowania dochodu z nieruchomości zarówno we Francji, jak i w Polsce, zastosowanie znajdzie art. 23 umowy. Mówi on, że jeśli osoba mająca siedzibę w Polsce osiąga przychody podlegające opodatkowaniu we Francji, to przychody te są wyłączone od opodatkowania w Polsce (jednak przy ustalaniu podatku od pozostałego dochodu tej osoby można zastosować stawkę podatkową, która byłaby właściwa, gdyby te przychody albo ten majątek nie były wyłączone spod opodatkowania; ma to znaczenie przy opodatkowaniu progresją dochodów osób fizycznych). Przy osobach prawnych zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Zgodnie z nim wolne od opodatkowania są dochody osiągane przez rezydentów poza terytorium Polski, jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania tak stanowi. Jednocześnie w myśl art. 7 ust. 3 pkt 3 przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu CIT w Polsce nie jest brany pod uwagę zarówno dochód z nieruchomości położonej we Francji, jak i koszty z nim związane.

Dochód z nieruchomości położonej we Francji będzie zatem tam opodatkowany zgodnie z zasadami wynikającymi z francuskiego prawa podatkowego. Jednocześnie dochód ten będzie zwolniony od CIT w Polsce. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania dla celów CIT nie będą zatem uwzględniane ani omawiane przychody, ani koszty ich uzyskania.