Gdy firma funduje kontrahentom bezpłatny udział we własnym szkoleniu czy seminarium, organy podatkowe przyjmują, że uczestnik uzyskuje z tego tytułu nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 20 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawy o PIT[/link]. Od przychodu z tego tytułu musi być zapłacony podatek. Wyjątkiem są tylko świadczenia otrzymane w związku z promocją lub reklamą, których jednorazowa wartość nie przekracza kwoty 100 zł, te są wolne od podatku, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT.
Zasadniczo więc organizator wyjazdu powinien sporządzić każdemu uczestnikowi PIT-8C i przekazać im go do końca lutego następnego roku podatkowego (zgodnie z art. 42a ustawy o PIT). Drugi egzemplarz PIT-8C należy przesłać do urzędu skarbowego właściwego dla miejsca zamieszkania uczestnika.
Jeżeli natomiast korzystający ze szkolenia prowadzi własną działalność gospodarczą, to przychód z nieodpłatnych świadczeń opodatkowuje sam, łącznie z pozostałymi przychodami z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.
Gdy organy podatkowe dojdą do wniosku, że sfinansowanie kosztów wyjazdu i szkolenia było darowizną, mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. Z taką sytuacją mamy do czynienia wtedy, gdy podatnik pokrywa wydatki związane z uczestnictwem kontrahenta w szkoleniach organizowanych przez inne podmioty, np. przez zagraniczną spółkę należącą do tej samej grupy kapitałowej albo przez krajowy lub zagraniczny podmiot niezwiązany z podatnikiem.
Przypomnijmy, że zgodnie z art. 888 §1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?n=1&id=176376&wid=328885]kodeksu cywilnego[/link] przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
