Sprawę zainicjowało pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni przepisów dyrektywy VAT w kontekście warunków, na jakich podatnik może dokonać korekty swojego zobowiązania podatkowego, jeżeli nie otrzymał zapłaty od kontrahenta.
Chodzi o tzw. ulgę na złe długi. Regulujące ją w Polsce przepisy o VAT przewidują, że wierzyciel, który wykonał usługę lub dostarczył towar i nie otrzymał za nie zapłaty, może skorygować podstawę opodatkowania i podatek należny po upływie 90 dni (wcześniej było 150 dni) od upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Wierzytelność nie może być w tym czasie zbyta w jakiejkolwiek formie. Spór z fiskusem, który ma rozstrzygnąć NSA po wyroku TSUE, dotyczył wyjątków od tej zasady.