Tak uznała Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 22 kwietnia 2013 r. (ITP-P1/443-68a/13/MS).
Podatnik wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie wykładni art. 89b ustawy o VAT. Podatnik wskazał, że będzie posiadał wobec swojego wierzyciela zobowiązanie pieniężne, udokumentowane prawidłowo wystawioną i doręczoną wnioskodawcy fakturą, wystawioną po 4 sierpnia 2012 r., z terminem płatności wynoszącym nie więcej niż 60 dni.
Podatnik wskazał, że odliczył VAT naliczony wynikający z tej faktury. Przed upływem terminu płatności zobowiązania wnioskodawca oraz wierzyciel mają zamiar zawrzeć pisemne porozumienie o przedłużeniu terminu płatności.
We wniosku o interpretację podatnik zapytał, czy będzie zobowiązany do zmniejszenia naliczonego podatku od towarów i usług, wynikającego z faktury dokumentującej zobowiązanie, z upływem 150 dni od dnia, w którym upłynie pierwotny termin płatności, czy też z upływem 150 dni od dnia, w którym upłynie termin płatności wynikający z porozumienia o przedłużeniu terminu płatności.
W ocenie podatnika w opisanej sytuacji będzie on zobowiązany do skorygowania VAT naliczonego dopiero z momentem upływu 150 dni, licząc od przedłużonego przez strony terminu płatności.
Organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem podatnika. Stwierdził, że w przypadku gdy przed upływem terminu płatności zobowiązania podatnik oraz wierzyciel zawrą pisemne porozumienie o przedłużeniu tego terminu i jednocześnie wnioskodawca ureguluje zobowiązanie w ostatnim dniu terminu przedłużonego porozumieniem, to na podatniku nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekty odliczonej kwoty podatku od towarów i usług wynikającej z takiej faktury.
W ocenie fiskusa, jeżeli w porozumieniu zostanie zawarta zgodna wola stron co do innego (nowego) terminu zapłaty, to ten termin będzie właściwy do liczenia okresu 150 dni, o którym mowa w art. 89b ustawy o VAT.
W takich zatem okolicznościach, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w opisanym we wniosku porozumieniu, wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego, przy jednoczesnym założeniu, że porozumienie to będzie faktycznie obustronną wolą stron transakcji co do ustalenia nowego terminu zapłaty.
Dodatkowo organ podatkowy wskazał, że przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych, porozumień) ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z zasadą swobody umów to strony umowy rozstrzygają m.in. zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.
Piotr Gaczyński doradca podatkowy, starszy konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC
Komentuje Piotr Gaczyński, doradca podatkowy, starszy konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC
Od 1 stycznia 2013 r. obowiązują znowelizowane przepisy dotyczące zasad stosowania tzw. ulgi na złe długi w VAT.
Z perspektywy omawianej interpretacji kluczowe wydaje się brzmienie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.
Ustawodawca wprowadził pewien automatyzm w korygowaniu VAT. Przy czym o ile po stronie sprzedającego korekta taka jest prawem, to po stronie nabywcy korekta VAT naliczonego jest już obowiązkowa. Nie można wprawdzie zapominać o celach typowo fiskalnych, które towarzyszyły uchwalaniu nowelizacji ustawy o VAT w tym zakresie. Jednak w zamyśle ustawodawcy przedmiotowa regulacja miała za zadanie przede wszystkim zmobilizować kontrahentów do terminowego regulowania należności, kosztem ewentualnego podatku od towarów i usług, który powinien być skorygowany w odniesieniu do wierzytelności nieuregulowanych w określonym terminie.
Z punktu widzenia celowościowego tych regulacji wspólne uzgodnienie przedłużenia terminu płatności za fakturę należy uznać za wystarczające, aby sankcję w postaci korekty VAT należnego po stronie nabywcy odnosić do nowo uzgodnionego terminu płatności. Niesłuszne byłoby zatem wywodzenie skutków podatkowych na podstawie pierwotnych ustaleń z kontrahentem, skoro strony wspólnie zgodziły się na przedłużenie terminu płatności.
Dodatkowo art. 89b ust. 1 ustawy o VAT nie odnosi się wprost do tego, z jakiej konkretnie umowy powinien wynikać termin płatności należności z tytułu krajowej dostawy towarów lub świadczenia usług. W pierwszej kolejności można twierdzić, że w przepisie tym mowa jest o umowie na dostawę tych towarów i usług.
Jednak wydaje się, że nie można w tym przypadku wykluczyć innej umowy, takiej jak opisana w przedmiotowej interpretacji, która wyrażałaby zgodną wolę stron co do przedłużenia terminu płatności należności. Należy się zatem zgodzić z rozstrzygnięciem organu podatkowego w analizowanej sprawie.
