To konsekwencja wyroku Trybunału Konstytucyjnego.Dotychczas wymóg posiadania potwierdzenia w celu obniżenia przez sprzedawcę podstawy opodatkowania wynikał z rozporządzenia ministra finansów. Przepis, który o tym mówił, został uznany za niezgodny z konstytucją [b](orzeczenie TK z 11 grudnia 2007 r.; U 6/06).[/b] Dlatego ustawodawca uregulował obowiązek uzyskiwania potwierdzeń odbioru faktury korygującej w ustawie.
[srodtytul]Dłuższy termin na obniżkę[/srodtytul]
Wydłużono też termin, do którego sprzedawca powinien uzyskać potwierdzenie odbioru, aby zachować prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w rozliczeniu za okres, w którym nabywca otrzyma korektę faktury. Zgodnie z nowymi przepisami sprzedawca może obniżyć podstawę opodatkowania w rozliczeniu za okres, w którym nabywca otrzyma korektę faktury, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten okres otrzyma potwierdzenie odbioru faktury korygującej (dotychczas konieczne było otrzymanie potwierdzenia odbioru przed końcem tego okresu rozliczeniowego).
Pojawia się jednak pytanie, czy przeniesienie przepisu o potwierdzeniu odbioru faktury korygującej z rozporządzenia do ustawy rozwiąże problemy z jego stosowaniem? W doktrynie są przecież spore wątpliwości co do zgodności tego rozwiązania z regulacjami unijnymi i orzecznictwem [b]ETS (w szczególności z wyrokiem C-317/94 w sprawie Elida Gibbs).[/b]
[srodtytul]Świadczenie usług[/srodtytul]
Nowelizacja precyzuje zasady ustalania podstawy opodatkowania w sytuacji, gdy podatnik bierze udział w świadczeniu usług, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Sytuacja taka może mieć miejsce np. w przypadku refakturowania kosztów mediów, usług obcych itp. Dodany do ustawy o VAT art. 30 ust. 3 precyzuje, że podstawą opodatkowania jest całość kwoty należnej z tytułu świadczenia usług pomniejszonej o podatek. Przepis ten jednoznacznie potwierdza, że świadczenie usług w rozumieniu polskiej ustawy o VAT obejmuje również takie sytuacje, w których podatnik bierze udział w świadczeniu usług, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej.
Sytuacje takie – odmiennie od dyrektywy 2006/112/WE – nie zostały bowiem wprost uwzględnione w definicji świad- czenia usług w polskiej ustawie o VAT.
[srodtytul]Jak przeliczać waluty[/srodtytul]
Do ustawy o VAT dodano także art. 31a regulujący zasady obliczania podstawy opodatkowania wtedy, gdy stosowane kwoty są określone w walucie obcej. I tak, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Ponadto, w sytuacji gdy można wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego (co jest dopuszczalne np. przy dostawie lokali i budynków, świadczeniu usług transportowych, spedycyjnych, najmu, robót budowlanych, udzielaniu licencji) i podatnik zrobi to w terminie, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego NBP ogłoszonego na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. W razie importu towarów przeliczenie na złote robimy zgodnie z przepisami celnymi.
[i]Autor jest menedżerem w Zespole Podatków Pośrednich w biurze Ernst & Young we Wrocławiu[/i]
