- Ukarałem pracownika naganą za to, że 27 i 28 kwietnia br. nie stawił się w pracy bez usprawiedliwienia. Niezadowolony z mojej decyzji (z 2 maja) wniósł sprzeciw w ustawowym 7-dniowym terminie. Uważam, że jego argumenty nie zasługują na uwzględnienie. W firmie nie działa organizacja związkowa. Jak mam postąpić, aby odrzucić sprzeciw bez obaw, że karę uchyli sąd pracy z powodu np. uchybień formalnych? – pyta czytelnik.

Gdy u pracodawcy nie działają związki zawodowe albo taka organizacja nie reprezentuje zainteresowanego pracownika, pracodawca odrzuca sprzeciw samodzielnie. Czytelnik, który nie zgadza się z zarzutami podwładnego, musi odrzucić sprzeciw w terminie 14 dni od daty jego wniesienia. O odrzuceniu sprzeciwu powinien zawiadomić pracownika.

Wprawdzie to zawiadomienie nie wymaga zachowania żadnej szczególnej formy, jednak dla celów dowodowych powinno ono mieć postać pisemną >patrz wzór zawiadomienia o odrzuceniu sprzeciwu od kary porządkowej nagany.

Brak odpowiedniej reakcji w zakreślonym czasie jest równoznaczny z uwzględnieniem sprzeciwu (art. 112 § 1 k.p.).

Co istotne, ustawodawca nie zobowiązuje pracodawcy, aby pouczył podwładnego o możliwości wniesienia pozwu o uchylenie kary porządkowej w ciągu 14 dni od daty zawiadomienia o odrzuceniu sprzeciwu (art. 112 § 2 k.p.).

—Anna Borysewicz, adwokat

podstawa prawna: art. 108, art. 112 § 1-2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 1666 ze zm.)

WZÓR ZAWIADOMIENIA O ODRZUCENIU SPRZECIWU OD KARY PORZĄDKOWEJ NAGANY

Wyciąg z kodeksu pracy

(...)

Art. 108. § 1. Za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy, pracodawca może stosować:

1) karę upomnienia;

2) karę nagany.

§ 2. Za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy – pracodawca może również stosować karę pieniężną.

§ 3. Kara pieniężna za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności, nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń, o których mowa w art. 87 § 1 pkt 1–3.

§ 4. Wpływy z kar pieniężnych przeznacza się na poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy.