Poręczenie to jedna z umów uregulowanych w kodeksie cywilnym. Jest jednostronnie zobowiązująca. Polega na tym, że poręczyciel zobowiązuje się wobec określonego wierzyciela wykonać zobowiązanie, gdyby dłużnik go nie wykonał. W przypadku, gdy wierzyciel nie jest pewny, czy konkretna osoba zrealizuje swoje obowiązki, inny podmiot może mu to w ramach poręczenia zagwarantować.
Poręczenie, aby było skuteczne, musi być pod rygorem nieważności złożone na piśmie. Można je rozumieć jako zabezpieczenie typu osobistego, które wzmacnia pozycję wierzyciela (większa gwarancja realizacji transakcji). Aby poręczenie było skuteczne niezbędne jest klarowne wyrażenie przez poręczyciela woli realizacji zobowiązania, gdy nie zrobi tego w wymaganym terminie dłużnik. Na tej podstawie wierzyciel ma możliwość skierowania się ze swoimi roszczeniami (pomiędzy nim a dłużnikiem) bezpośrednio do poręczyciela.