Jest to naturalny i pożądany proces. Trzeba jednak pamiętać o kilku regułach obowiązujących w takich sytuacjach.
Zgodnie z ustawą – Prawo prywatne międzynarodowe zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych osoby fizycznej podlegają jej prawu ojczystemu. Jednak gdy osoba fizyczna dokonuje jakiejś czynności prawnej w zakresie prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, warto sprawdzić, czy ma ona zdolność do dokonania takiej czynności według prawa państwa, w którym to przedsiębiorstwo jest prowadzone. Również osoby prawne podlegają prawu państwu, w którym mają one siedzibę. Tak samo znajdują względem tych podmiotów prawnych zastosowanie przepisy dotyczące prowadzenia przedsiębiorstwa oraz właściwości prawa państwa, w którym to przedsiębiorstwo jest prowadzone.
Jeżeli jakiś kontrahent działa przez pełnomocnika, to warto zweryfikować prawidłowość jego ustanowienia. Ogólnie pełnomocnictwo podlega prawu właściwemu dla stosunku prawnego, z którego wynika umocowanie do reprezentowania, jednak mocodawca pełnomocnika może wybrać prawo konkretnego kraju. Pamiętać trzeba, że wobec osoby trzeciej, z którą pełnomocnik dokonał czynności prawnej, można powołać się na prawo wybrane przez mocodawcę tylko wtedy, gdy osoba ta o wyborze mocodawcy wiedziała lub mogła się dowiedzieć.
Przy ustalaniu, czy jakaś czynność prawna została dokonana, należy stosować prawo właściwe dla niej. Podobnie prawu właściwemu dla danej czynności prawnej podlega jej forma, czyli to, czy np. umowa może mieć formę pisemną czy też musi mieć formę aktu notarialnego. Jeżeli umowa jest zawierana przez osoby znajdujące się w różnych państwach, wystarczy zachowanie formy wymaganej przez prawo jednego z nich. Czyli po prostu można wybrać takie przepisy, które będą korzystniejsze dla bytu danej umowy.
Również własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w których znajduje się ich przedmiot – dotyczy to zwłaszcza nieruchomości. Tak samo więc nabycie i utrata własności rzeczy, a także nabycie i utrata innych praw rzeczowych (np. służebności czy hipoteki) podlegają prawu państwa, w którym znajduje się przedmiot tych praw w chwili, gdy nastąpiło konkretne zdarzenie.
Są też regulacje specyficzne. Na przykład prawa rzeczowe w stosunku do rzeczy w transporcie podlegają prawu państwa, z którego je wysłano, a prawo wynikające z zapisu papieru wartościowego na rachunku prowadzonym w systemie rozrachunku papierów wartościowych podlega prawu państwa, w którym prowadzony jest rachunek.
Osobne regulacje przewidziane zostały dla poszczególnych zobowiązań. Na przykład zobowiązanie wynikające z papieru wartościowego innego niż weksel i czek podlega prawu państwa, w którym papier wartościowy został wystawiony lub wyemitowany. Zobowiązanie, które wynika z jednostronnej czynności prawnej, podlega prawu wybranemu przez osobę jej dokonującej. W przypadku przelewanej wierzytelności o jego skutkach wobec osób trzecich rozstrzyga prawo państwa, któremu podlega przelewana wierzytelność.
Jeżeli strony chcą zawrzeć umowę o arbitraż, mogą wybrać prawo danego państwa. Jeżeli tego nie zrobią, umowa o arbitraż podlega prawu państwa, w którym znajduje się uzgodnione przez strony miejsce arbitrażu.
