Od 1 lipca 2014 r. ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (nowelizacja z 14 marca 2014 r., DzU z 2014 r., poz. 598, dalej: ustawa o promocji zatrudnienia) rozszerzyła listę bezrobotnych wykonujących prace interwencyjne. W efekcie nowelizacji każdy bezrobotny może w ten sposób znaleźć zajęcie. Natomiast pracodawca otrzyma refundację części kosztów zatrudnienia.

W dalszym ciągu bezrobotni powyżej 50. roku życia skorzystają z wydłużonego do 24 miesięcy okresu prac interwencyjnych. Jeżeli pomoc przypada co drugi miesiąc, angaż może trwać nawet 48 miesięcy.

Jaki limit

Prace interwencyjne to zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej ze starostą. Ten zwraca angażującemu w ten sposób skierowanych bezrobotnych na okres do sześciu miesięcy część kosztów poniesionych na:

Wysokość zwrotu wynika z umowy. Nie może być wyższy niż limit ustawowy. Do jego obliczenia wykorzystuje się kwotę zasiłku dla bezrobotnych. Obecnie jest to 823,60 zł.

Przy zatrudnieniu na okres do sześciu miesięcy wielu bezrobotnych przez jednego pracodawcę zwrot nie może przekroczyć kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz kwoty zasiłku obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składek społecznych od refundowanego wynagrodzenia. Dopuszczalna jest refundacja co dwa miesiące. Wymaga to wydłużenia zatrudnienia z sześciu do 12 miesięcy, ale limit zwrotu wyznacza się w odniesieniu do minimalnego wynagrodzenia za pracę.

U pracodawcy, który zatrudnił bezrobotnych przy pracach interwencyjnych co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy na okres do sześciu miesięcy, przy obliczeniu górnego limitu pomocy stosuje się połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Pomoc de minimis

Ponieważ przy nowelizacji ustawy przyjęto zasadę ?de minimis, trzeba było wprowadzić przepisy o okresie obowiązkowego utrzymania w zatrudnieniu skierowanego bezrobotnego już po zakończeniu okresu refundacji i uregulować sytuację, gdy obowiązek taki nie zostanie wypełniony. Dlatego pracodawca musi zatrudniać skierowanego bezrobotnego przez trzy miesiące po zakończeniu wsparcia.

Trzeba zwrócić

Jeśli pracodawca nie wywiąże się z tego obowiązku lub naruszy inne postanowienia umowy, zwraca uzyskaną pomoc z odsetkami ustawowymi.

Uwaga!

Odsetki nalicza się od całości uzyskanej pomocy od dnia otrzymania pierwszej refundacji. Na zwrot obowiązuje ustawowy termin – jest to 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty.

Dłuższe związanie

Przy dłuższych okresach zatrudnienia, i to w pełnym wymiarze czasu, starosta może zwracać z Funduszu Pracy poniesione przez pracodawcę koszty wypłaconego wynagrodzenia, nagród oraz opłaconych składek społecznych przez okres:

Pracodawca musi utrzymać w zatrudnieniu skierowanego bezrobotnego przez okres objęty refundacją wynagrodzeń i składek społecznych oraz sześć miesięcy po zakończeniu refundowania.

Dla osób 50+

Starosta może skierować bezrobotnych powyżej 50. roku życia do prac interwencyjnych na 24 miesiące oraz refundować poniesione przez pracodawcę koszty wynagrodzeń i składek społecznych. Wolno wydłużyć ten okres do 48 miesięcy. W tym drugim wariancie refundacja obejmuje koszty zatrudnienia poniesione za co drugi miesiąc. Jeżeli do pracy interwencyjnych są kierowani bezrobotni, którzy:

Także w tych przypadkach po nowelizacji stosuje się odpowiednio przepisy o:

Jednorazowa dopłata bez zmian

Jednorazową refundacją premiowani są pracodawcy, którzy bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających co najmniej sześć miesięcy zatrudnili bezrobotnego na dalsze sześć miesięcy. Jeżeli po tym okresie dalej pracodawca angażuje go na pełny wymiar czasu pracy, starosta może mu przyznać jednorazową refundację wynagrodzenia (w wysokości uprzednio uzgodnionej). Jej górny limit to 150 proc. przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu spełnienia się tego warunku.

W alternatywie zastępstwo

Jednak nie każde zakończenie zatrudnienia w trakcie refundacji (albo przed upływem trzech miesięcy przeznaczonych na utrzymanie zatrudnienia) oznacza konieczność jej zwrotu. Są trzy przypadki, kiedy szef nie zwraca dofinansowania:

W tych sytuacjach na zwolnione stanowisko starosta powinien skierować innego bezrobotnego. I dopiero gdy szef odmówi przyjęcia tej osoby, oddaje uzyskaną pomoc. Także wtedy obowiązuje reguła, że odsetki nalicza się od dnia otrzymania pierwszej refundacji w ciągu 30 dni od doręczenia wezwania starosty. Gdy jednak urząd pracy nie ma możliwości skierowania bezrobotnego na zwolnioną posadę, firma nie oddaje uzyskanej pomocy za okres, w którym uprzednio skierowany bezrobotny był zatrudniony.