Umowa przedwstępna powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej (art. 389 § 1 kodeksu cywilnego). Do istotnych warunków umowy o pracę należy w szczególności wskazanie wysokości należnego pracownikowi wynagrodzenia za pracę (art. 29 § 1 pkt 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy[/link]).
Strony mogą jednak przed podpisaniem umowy przyrzeczonej (w tym wypadku umowy o pracę na okres próbny) negocjować warunki pracy i płacy odmienne od ustalonych w umowie przedwstępnej. Dlatego że nawiązanie stosunku pracy oraz ustalenie warunków pracy i płacy, bez względu na podstawę prawną tego stosunku, wymaga zgodnego oświadczenia woli pracodawcy i pracownika.
Strony mają prawo do swobodnego kształtowania treści umowy o pracę (z zastrzeżeniem że jej postanowienia nie mogą być mniej korzystne niż przepisy prawa pracy, art. 18 § 1 k.p.). Jeśli zatem przy zawieraniu umowy przyrzeczonej zgodnie ustalą wyższe wynagrodzenie dla pracownika niż określone w umowie przedwstępnej, nie ma żadnych przeszkód, by podwładny otrzymywał takie właśnie wyższe pobory.
Pracownik mógłby się natomiast domagać zawarcia umowy przyrzeczonej zgodnie z warunkami określonymi w umowie przedwstępnej, gdyby umowa o pracę przewidywała dla niego mniej korzystne warunki zatrudnienia.
Takie stanowisko zajął również [b]Sąd Najwyższy w wyroku z 3 października 1979 r. (I PRN 128/79)[/b].
Stwierdził w nim, że pracownik może dochodzić zawarcia przyrzeczonej umowy o pracę także wówczas, gdy wprawdzie zawarto umowę o pracę, jednak warunki tej umowy dotyczące rodzaju pracy i wysokości wynagrodzenia odbiegają w sposób istotny od warunków ustalonych w umowie przedwstępnej.
[i]Autorka adwokatem prowadzącym własną kancelarię[/i]
