Powtarzające się przewinienia jednego rodzaju, jeżeli dezorganizują pracę, mogą być przyczyną uzasadniającą dyscyplinarne rozwiązanie stosunku pracy.
Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika m.in. w razie ciężkiego naruszenia przez niego podstawowych obowiązków pracowniczych. Jednak żaden przepis kodeksu pracy nie wyjaśnia, co należy przez to pojęcie rozumieć.
Nie wskazuje też, które obowiązki podwładnego mogą być uznane za podstawowe. Jedynie art. 211 k.p. stwierdza, że przestrzeganie przepisów oraz zasad BHP jest podstawowym obowiązkiem każdego pracownika.
[b]SN w wyroku z 26 maja 1992 r. (I PRN 22/92)[/b] stwierdził m.in., że przyczyną uzasadniającą dyscyplinarne rozwiązanie angażu jest zakłócanie przez pracownika porządku i spokoju w pracy.
W [b]wyroku z 19 marca 1984 r. (I PR 33/84)[/b] uznał, że w tym trybie można się rozstać także, gdy zatrudniony opuszcza pracę bez usprawiedliwienia lub stawia się w firmie do wykonywania swoich zadań służbowych w stanie nietrzeźwym.
Nie tylko pojedyncze zdarzenie stanowiące ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych może stanowić przyczynę dyscyplinarki. Powodem może być również wiele drobnych powtarzających się sytuacji tego samego rodzaju, w tym częste spóźnianie się do pracy, jeżeli jest działaniem uporczywym i długotrwałym, a także gdy destabilizuje pracę innych.
[b]Podstawa prawna:[/b]
[i]– art. 52 § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=AE89BF528781D2C42167CAF23691862B?id=76037]kodeksu pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)[/link][/i]
