Podróż służbowa ma na celu wykonanie określonego zadania zleconego przez pracodawcę. Może ono należeć do zwykłych obowiązków pracownika lub też wykraczać poza ich zakres. Nie jest natomiast podróżą służbową wyjazd na imprezę integracyjną (opinia [b]Izby Skarbowej w Łodzi z 6 lutego 2007 r. nr PB I-3/4117/IN-78/US/2006/AA)[/b].
Delegacja odbywa się na polecenie pracodawcy. Powinno być ono skonkretyzowane, określać zadanie i termin jego wykonania.
Jeśli pracownik odmawia udania się w podróż służbową, zaniedbując przez to swoje obowiązki, to pracodawca może wypowiedzieć mu umowę o pracę, podając jako przyczynę bezpodstawną odmowę wykonania obowiązku służbowego.
Pracownik ma bowiem obowiązek wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeśli nie są sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę.
Polecenie wyjazdu jest jednocześnie dokumentem, na podstawie którego ewidencjonuje się i rozlicza podróż służbową.
Warto pamiętać, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Mówi o tym art. 77[sup]5[/sup] kodeksu pracy.
Dlatego co do zasady polecenie ma formę pisemną. Choć przepisy nie formułują takiego wymogu wprost, będzie to dowód w rozliczeniach delegacji. W praktyce najczęściej delegacja wystawiana jest na gotowych drukach, nie ma jednak żadnych przeciwwskazań, aby na potrzeby danej firmy stworzyć wewnętrzny formularz polecenia wyjazdu. Polecenie powinno określać termin rozpoczęcia i zakończenia podróży służbowej, a także miejsce będące celem podróży i środek lokomocji, jakim pracownik ma się tam udać.
Oczywiście polecenie musi też zawierać dane pracownika. Wykonanie zleconego zadania nie jest tym samym co wykonywanie pracy w stałym miejscu pracy, bowiem realizacja tego zadania jest ograniczona zarówno co do zakresu, jak i czasu wykonania.
Ponadto pracodawca ma prawo żądać potwierdzania podróży służbowej, np. przez pieczątkę lub podpis kontrahenta, u którego praca była wykonywana. Obowiązek taki może zostać wprowadzony w przepisach wewnętrznych zakładu lub nakładany przy każdej delegacji. Pracownik powinien dołączyć dokumenty potwierdzające fakt poniesienia określonych wydatków i ich wysokość.
[i]Podstawa prawna:
– art. 30, art. 77[sup]5[/sup], art. 100 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=C53E6B13E67F8FF82FA5D2B1360D7EF8?id=76037]kodeksu pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)[/link][/i]
