[b]Nie. [/b]W sytuacji opisanej przez czytelnika trzecia umowa na czas określony nie może przekształcić się w umowę na czas nieokreślony. Wynika to z tego, że przerwa między rozwiązaniem drugiej umowy a nawiązaniem trzeciej przekroczyła miesiąc.
Cechą charakterystyczną umowy na czas określony, która jest rodzajem umowy terminowej, jest oznaczenie końcowego terminu jej obowiązywania już w momencie jej zawierania. Przepisy prawa pracy nie określają maksymalnej długości czasu trwania umowy na czas określony. Granicę czasu trwania takiej umowy powinien więc wyznaczać zdrowy rozsądek. Warto podkreślić, że umowa zawierana na czas określony nie jest całkowicie korzystna dla pracownika, ponieważ zapewnia jedynie czasową stabilizację stosunku pracy.
Częstą praktyką staje się zawieranie z tym samym pracownikiem kilku umów na czas określony. Aby jednak pracodawca nie mógł zbyt długo utrzymywać pracownika w niepewności co do tego, czy zatrudnienie będzie kontynuowane, wprowadzono do kodeksu pracy następującą zasadę: zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła jednego miesiąca (dokładnie 30 dni). Nie jest możliwy aneks umożliwiający przedłużenie czasu trwania umowy na czas określony bez konsekwencji określonych w kodeksie pracy. Takie uzgodnienie oznacza zawarcie, od dnia następującego po rozwiązaniu umowy, kolejnej umowy o pracę na czas określony.
Umowa na czas określony rozwiązuje się z upływem okresu, na jaki ją zawarto. Wyjątkowo umowa taka ulega przedłużeniu do dnia porodu, jeżeli uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży. Jeśli umowę o pracę na czas określony zawarto na okres dłuższy niż sześć miesięcy,
może ona zawierać klauzulę o dopuszczalności jej wcześniejszego rozwiązania z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia.
[i]Podstawa prawna:
– art. 251 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=376C72EA57EE365FB1A3FF712340EB1F?id=76037]kodeksu pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.[/link])[/i]
