Przez dobę pracowniczą, zgodnie z art. 128 § 3 kodeksu pracy, należy rozumieć 24 kolejne godziny – poczynając od godziny, w której pracownik rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. A zatem doba pracownicza nie jest tożsama z dobą „zegarową”, np. w sytuacji, gdy godziną rozpoczęcia pracy jest 10.30, doba pracownicza trwa do godz. 10.30 następnego dnia. Podwładny, w trakcie doby pracowniczej, ma prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Wskazuje na to art. 132 § 1 k.p.

Zgodnie z przytoczonymi regulacjami, proponowany przez czytelnika rozkład czasu pracy, mimo zachowania 11-godzinnego nieprzerwanego odpoczynku pracownika, spowoduje, że podwładny będzie pracował ponad dobowy wymiar czasu pracy. Jeśli pracodawca podejmie taką decyzje, to będzie się ona wiązała z koniecznością zatrudnienia tej osoby w godzinach nadliczbowych.

Zgodnie z art. 151[sup]1[/sup] §1 pkt 2 k.p. za pracę w tzw. nadgodzinach, pracownikowi – oprócz normalnego wynagrodzenia

– co do zasady przysługuje dodatek w wysokości 50 proc. wynagrodzenia za pracę.

[b]Istnieje jednak możliwość uniknięcia konieczności wypłaty wyższego wynagrodzenia z tytułu nadgodzin, ustawodawca dopuścił bowiem możliwość tzw. ruchomego czasu pracy (uprawnienie pracownika do decydowania o godzinie rozpoczęcia pracy we wskazanym przedziale czasowym).[/b]

Ruchomy czas pracy może zostać wprowadzony zarówno na wniosek podwładnego w ramach tzw. indywidualnego czasu pracy, na co wskazuje art. 142 k.p., jak i w układzie zbiorowym pracy, regulaminie pracy, obwieszczeniu czy umowie o pracę.

Zgodnie z przeważającym poglądem doktryny oraz wykładnią przepisów prawa pracy, dokonaną przez Państwową Inspekcję Pracy, [b]przy zastosowaniu wspomnianego ruchomego czasu pracy praca w godzinach nadliczbowych wystąpi jedynie w sytuacji, gdy będzie świadczona na wyraźne polecenie pracodawcy. Wówczas zatrudniony będzie musiał pracować w tym dniu dłużej, niż miał zamiar, nawet dłużej niż osiem godzin. [/b]

Równocześnie w przypadku samodzielności decyzji pracownika o godzinie rozpoczęcia i zakończenia pracy nie występuje praca nadliczbowa, mimo że między godzinami rozpoczęcia pracy w kolejnych dniach może upłynąć mniej czasu niż 24 godziny. Równocześnie niedopuszczalne jest pozbawienie pracownika nieprzerwanego, 11-godzinnego odpoczynku dobowego.

[i]Podstawa prawna:

– art. 128 § 3, art. 132 § 1, art. 151[sup]1[/sup] § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=EE8B4590C559F55A3FF8B502578FA3FC?id=76037]kodeksu pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r., nr 21, poz. 94 ze zm.)[/link][/i]