Oznacza to, że przedsiębiorca wypłacający zleceniobiorcy należności za używanie samochodu prywatnego w celu realizacji warunków umowy nie musi dopełniać obowiązków spoczywających na płatniku, czyli m.in. pobierać zaliczki na podatek. Zdecydowała tak [b]Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 9 marca 2009 r. (IPPB2/415-1617/08-2/MK).[/b]
[srodtytul]Z zaliczką czy bez[/srodtytul]
Podatnik zatrudnia emeryta na umowę-zlecenie. Ponieważ emeryt wykorzystuje swój prywatny samochód, poza wynagrodzeniem za przeprowadzane kontrole w jednostkach terenowych otrzymuje zwrot za przejechane kilometry według stawki ustalonej za jeden kilometr przebiegu pojazdów prywatnych używanych do celów służbowych. Podatnik się zastanawiał, czy postępuje prawidłowo, wliczając należności za przejechane kilometry do dochodu zleceniobiorcy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Od dochodu tego potrąca zaliczkę na podatek z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości 20 proc.
Izba skarbowa stwierdziła, że nie spoczywają na nim obowiązki płatnika.
[srodtytul]Czasem zwolnione...[/srodtytul]
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika oraz osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.
Chodzi tu o dwa rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej: [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=167998]w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (DzU z 2002 r. nr 236, poz. 1990 ze zm.)[/link] oraz [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=167999]w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (DzU z 2002 r. nr 236, poz. 1991 ze zm.).[/link]
[srodtytul]...choć trzeba spełnić warunki[/srodtytul]
Aby jednak świadczenia dla osoby niebędącej pracownikiem korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o PIT. Chodzi o to, by otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:
- w celu osiągnięcia przychodów lub
- w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
- przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub
- przez nie nadzorowane, lub przez osoby pełniące funkcje obywatelskie.
Izba skarbowa podkreśliła, że art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT odnosi się zarówno do pracowników, jak i osób niebędących pracownikami. Izba wskazała również, że z uwagi na to, że ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, zakres tego zwolnienia jest szerszy, „ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszystkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że prawo do skorzystania ze zwolnienia w odniesieniu do świadczeń za czas podróży przysługuje osobom niebędącym pracownikami, wykonującym czynności m.in. wynikające z umowy-zlecenia, umowy o dzieło, innych umów, lecz jedynie do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach”.
[ramka]
[b]Tylko limitowany zwrot bez skutków w PIT[/b]
[b]Na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.[/b] W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określone limity. Tym samym zwrócone osobie, z którą zawarto umowę-zlecenie, koszty związane z używaniem prywatnego samochodu do realizacji zadań wynikających z zawartej umowy-zlecenia stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście. Przychody te są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy.
Zwolnienie przysługuje do wysokości określonej w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej. Oznacza to, że [b]ewentualna nadwyżka zwracanych świadczeń (ponad określony limit) stanowić będzie dla zleceniobiorcy przychód z działalności wykonywanej osobiście.[/b] [/ramka]
