Art. 49 konstytucji stanowi, że każdemu zapewnia się wolność i ochronę tajemnicy komunikowania się. Ich ograniczenie może nastąpić jedynie w przypadkach wskazanych w ustawie i w sposób w niej określony.
Przyjmując, że [b]prawo do używania prywatnego telefonu komórkowego jest korzystaniem z konstytucyjnej wolności komunikowania się, całkowity i niewynikający z ustawy zakaz jego używania stanowi złamanie tej wolności[/b]. Należy oczywiście brać pod uwagę dodatkowe okoliczności. Niekiedy korzystanie z telefonu komórkowego może zakłócić działanie urządzeń w miejscu pracy czy powodować niebezpieczeństwo dla użytkownika.
Jeśli jednak takie okoliczności nie istnieją, całkowity zakaz używania telefonów komórkowych, czyli zarówno wykonywania rozmów, jak i ich odbierania, mógłby być uznany za dyskryminujący i sprzeczny z prawem. Narusza także art. 11[sup]1[/sup] kodeksu pracy. Stanowi on, że pracodawca musi szanować godność i inne dobra osobiste pracownika. Ponadto – moim zdaniem – wprowadzenie całkowitego zakazu komunikowania się za pomocą telefonów komórkowych mogłoby być kwalifikowane jako mobbing.
[i]Autor jest legislatorem w Kancelarii Senatu[/i]
