Zatrudnienie w takim systemie polega na wyłącznym świadczeniu pracy w piątki, soboty, niedziele i święta. System pracy weekendowej można zastosować jedynie na pisemny wniosek pracownika. Mówi o tym art. 144 kodeksu pracy. Oznacza to, że pracodawca nie może swoją jednostronną decyzją narzucić pracy w takim systemie. Nie ma również obowiązku akceptacji wniosku pracownika. Ze względu na indywidualne potrzeby we wniosku o objęcie systemem pracy weekendowej pracownik może wskazać, w jakie dni chciałby pracować. Ma jednak do wyboru tylko te dni tygodnia, w które praca weekendowa jest dopuszczalna.

[srodtytul]Jak wprowadzić[/srodtytul]

Zastosowanie tej organizacji czasu pracy następuje przez wprowadzenie odpowiedniego zapisu w umowie o pracę. [b]Jeśli pracownik już pracuje w innym systemie czasu pracy i złożył wniosek o objęcie go systemem pracy weekendowej, to taka zmiana w przypadku zgody pracodawcy wymaga zmiany umowy o pracę.[/b]

W systemie pracy weekendowej dopuszcza się przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy maksymalnie do 12 godzin w okresie rozliczeniowym wynoszącym jeden miesiąc. Oznacza to, że pracownik nie może wykonywać pracy przez 16 czy 24 godziny, tak jak ma to miejsce przy szczególnych odmianach równoważnego systemu czasu pracy. Maksymalny okres rozliczeniowy w tym systemie czasu pracy to jeden miesiąc. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracodawca mógł go skrócić do czterech lub trzech tygodni.

Pracownicy zatrudnieni w weekendowym systemie czasu pracy mogą wykonywać pracę wyłącznie w ściśle określone dni tygodnia, czyli piątki, soboty, niedziele i święta. Oznacza to, że pracodawca nie może wyznaczyć pracownikowi pracy w inny dzień tygodnia, np. we wtorek. Nie ma on również obowiązku zapewnienia innego dnia wolnego od pracy, w zamian za pracę w niedzielę lub święto. Ponadto pracodawca nie musi zagwarantować takiemu pracownikowi korzystania co najmniej raz na cztery tygodnie z niedzieli wolnej od pracy.

[srodtytul]Pełny wymiar nie dla każdego[/srodtytul]

W weekendowym systemie czasu pracy dopuszczalne jest wydłużenie dobowej normy czasu pracy do 12 godzin na dobę. Jednak pewne grupy osób nie mogą pracować powyżej ośmiu godzin na dobę. Do tej grupy należą m.in.:

- pracownice w ciąży,

- pracownicy opiekujący się dzieckiem do lat czterech (chyba że wyrażą zgodę),

- pracownicy młodociani,

- pracownicy niepełnosprawni,

- pracownicy zatrudnieni na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń lub czynników szkodliwych dla zdrowia.

Ograniczenie dla tej grupy osób obejmuje tylko zakaz pracy powyżej ośmiu godzin na dobę. Jednak mogą oni być zatrudnieni w weekendowym systemie czasu pracy, np. w niepełnym wymiarze czasu pracy, nie mogą jedynie pracować dłużej niż osiem godzin na dobę. Ponadto istnieje zakaz łączenia weekendowego systemu czasu pracy z systemem przerywanego czasu pracy.

[srodtytul]Jak ułożyć grafik[/srodtytul]

Dopuszczalność wyznaczenia pracy tylko w niektóre dni tygodnia może spowodować, że w niektórych miesiącach mogą powstać trudności z wykorzystaniem pełnego obowiązującego pracownika wymiaru czasu pracy, np. w październiku 2008 r. przypadało 13 dni, w których możliwe było świadczenie pracy w systemie weekendowym, co umożliwiało przepracowanie maksymalnie 156 godzin (13 dni razy 12 godzin). Natomiast obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy w tym miesiącu wynosi 184 godzin. Mimo nieprzepracowania ustalonego wymiaru czasu pracy w danym miesiącu pracownik pracujący w systemie weekendowym zachowuje prawo do pełnego wynagrodzenia.

W placówkach handlowych zakazana jest praca w święta. Zgodnie ze stanowiskiem PIP wyjątkowo w takie dni praca może być wykonywana w aptekach i na stacjach benzynowych. Dlatego wyznaczając harmonogram czasu pracy dla pracownika zatrudnionego w weekendowym systemie czasu pracy, należy z niego wyłączyć 25 i 26 grudnia 2008 r.

[i]Autorka jest głównym kontrolerem w dziale usług kadrowo-płacowych w firmie Mazars[/i]