Dieta nie musi być wypłacana pracownikowi w delegacji, jeżeli pracodawca zapewnił mu bezpłatne całodzienne wyżywienie. Wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Tak stanowi art. 77[sup]5[/sup] kodeksu pracy.
[srodtytul]Jakie to przepisy[/srodtytul]
Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu krajowej i zagranicznej podróży służbowej określa [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=167998]rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (DzU nr 236, poz. 1990)[/link].
Warunki wypłaty należności za delegacje pracownikowi zatrudnionemu u innych pracodawców określa się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania albo umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie musi tworzyć regulaminu wynagradzania. Postanowienia te nie mogą jednak ustalać diety za dobę delegacji krajowej lub zagranicznej niższej niż dla zatrudnionego w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej. Jeżeli w układzie zbiorowym, regulaminie wynagradzania lub umowie o pracę nie ma takich postanowień, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r.
[srodtytul]Ile zapłacić[/srodtytul]
Za podróż odbywaną w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:
- przejazdów,
- noclegów,
- dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
- innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
Dieta jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia podczas podróży i wynosi 23 zł za dobę podróży. Należność za diety oblicza się od rozpoczęcia podróży (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania, w następujący sposób:
- jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi:
– od 8 do 12 godzin – przysługuje połowa diety,
– ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości;
- jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę:
– do 8 godzin – przysługuje połowa diety,
– ponad 8 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości.
[srodtytul]Kiedy nie ma diety[/srodtytul]
Dieta nie przysługuje:
- za czas delegowania do miejscowości pobytu stałego lub czasowego pracownika,
- za czas przejazdu w dniu wolnym od pracy, środkiem transportu określonym przez pracodawcę do miejscowości pobytu stałego lub czasowego i z powrotem,
- jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie.
Jeżeli więc pracodawca zapewnia bezpłatne całodobowe wyżywienie i nie ma tej kwestii inaczej uregulowanej w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, nie musi wypłacać diety.
Oczywiście pracodawca może wprowadzić w zakładzie przepisy korzystniejsze niż w rozporządzeniu. Jeżeli jednak tak nie jest, te regulacje są minimalnymi standardami.
[i]Autor jest legislatorem w biurze Senatu[/i]
