Osoba bez ważnych badań lekarskich stwierdzających brak przeciwwskazań do pracy na danym stanowisku nie może być dopuszczona do pełnienia obowiązków. Takie badania są przeprowadzane na koszt firmy. Kieruje ona zatrudnionego do lekarza medycyny pracy, który zbada, czy może on wykonywać umówione zadania.
Obowiązek kierowania zatrudnionych na badania lekarskie nakładają na firmy kodeks pracy oraz rozporządzenie ministra zdrowia i opieki społecznej z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w kodeksie pracy.
To pracodawca określa rodzaj badania profilaktycznego, jakie ma być wykonane, np. badania wstępne. O tym, co lekarz będzie badał u danej osoby, decydują wskazane przez pracodawcę w skierowaniu groźne dla zdrowia czynniki występujące na stanowisku, na którym świadczy pracę badany. Lekarz medycyny pracy, gdy uzna to za stosowne, może zdecydować o przeprowadzeniu dodatkowych badań oprócz tych, do których zobowiązują go przepisy.
Badanie profilaktyczne kończy się orzeczeniem lekarskim stwierdzającym brak przeciwwskazań zdrowotnych do pracy na określonym stanowisku albo wskazującym na przeciwwskazania zdrowotne do pracy na tym stanowisku. Zaświadczenia te lekarz przeprowadzający badanie profilaktyczne przekazuje samemu zainteresowanemu i pracodawcy.
Firma otrzymuje więc tzlko zaświadczenie o braku przeciwwskazań lub też o przeciwwskazaniach zdrowotnych danej osoby do pracy na określonym stanowisku. Rozporządzenie nie daje pracodawcy żadnych uprawnień do zapoznania się z wynikami badań lekarskich pracownika
, tym bardziej z wynikami badań diagnostycznych i (lub) konsultacyjnych zamieszczanymi w karcie badania profilaktycznego stanowiącej dokumentację medyczną, którą prowadzi lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne. To, że pracodawca płaci za badania, nie znaczy, że kupuje informacje dotyczące wyników pracownika.
Ograniczenia w dostępie do informacji dotyczących stanu zdrowia zatrudnianych są ograniczane także podczas usprawiedliwiania nieobecności z powodu choroby. W zaświadczeniu ZUS ZLA lekarz nie podaje swojej diagnozy, tylko numer statystyczny choroby.
