O interpretację wystąpiła spółka, która w 2018 r. zawarała na czas nieokreślony umowę z biurem rachunkowym. Znalazł się w niej zapis o możliwości rozwiązania umowy za wypowiedzeniem w terminie co najmniej sześciu miesięcy naprzód ze skutkiem na koniec danego roku kalendarzowego.
W kwietniu 2019 r. spółka złożyła oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z powodu utraty zaufania do biura i przestała płacić wynagrodzenie. Biuro rachunkowe uważało jednak, że umowa o świadczenie usług ulegnie rozwiązaniu dopiero z końcem roku kalendarzowego i w dalszym ciągu wystawiało faktury na wynagrodzenie za gotowość do świadczenia usług (które nie były już wykonywane). Spółka nie księgowała faktur, uważając, że są bezzasadne. Nie ujęła ich również w kosztach jako rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe.