Anna Telec radca prawny, prowadzi ?kancelarię ?prawa pracy
Nie,
pod warunkiem że faktycznie ta praca nie odpowiada jego kwalifikacjom.
Art. 42 kodeksu pracy dotyczy wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy lub płacy. Stosuje się do niego odpowiednio przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę. Podobnie jak w przypadku wymówienia definitywnego, wypowiedzenie warunków pracy lub płacy polega na złożeniu oświadczenia woli. W tym przypadku chodzi jednak ?o zmianę istotnych warunków zatrudnienia, bez rozwiązania samej umowy.
Wypowiedzenie warunków pracy lub płacy uważa się za dokonane, jeżeli pracownikowi zaproponowano na piśmie nowe warunki. Gdy pracownik odmówi ich przyjęcia, zawarta z nim umowa rozwiązuje się z upływem okresu wypowiedzenia. Przyjmuje się przy tym, że podwładny zgodził się na zmiany, jeśli przed upływem połowy okresu wypowiedzenia nie złożył oświadczenia o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków. Pismo pracodawcy wypowiadające warunki pracy lub płacy musi jednak zawierać pouczenie w tej sprawie. Gdy go zabraknie, pracownik może odmówić przyjęcia nowych warunków nawet ostatniego dnia okresu wypowiedzenia.
W myśl art. 42 § 4 k.p., wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy lub płacy nie jest wymagane, aby powierzyć zatrudnionemu – w przypadkach uzasadnionych potrzebami pracodawcy – inną pracę niż określona w umowie na okres nie dłuższy niż trzy miesiące w roku kalendarzowym. Taka zmiana nie może jednak powodować obniżenia wynagrodzenia i musi odpowiadać kwalifikacjom pracownika.
Odpowiednia do kwalifikacji podwładnego jest taka praca, która nie przekracza jego kwalifikacji i przy której znajdą one choćby częściowe zastosowanie. Wskazał na to Sąd Najwyższy ?w wyroku z 5 lutego 1998 r. (I PKN 515/97; OSNAPiUS 1999/2/46).
Kwestia, czy powierzona praca choćby częściowo odpowiada kwalifikacjom pracownika, jest sprawą ocenną. Jeżeli podwładny jest pewien, że pozostaje ona poniżej jego kwalifikacji, może odmówić wykonania polecenia. Odmawiając wykonania sprzecznego z art. 42 § 4 k.p. polecenia kierującego go do innej pracy nie uchybia obowiązkowi pracowniczemu. Nie ma wówczas podstawy do rozwiązania umowy o pracę w trybie?art. 52 § 1 pkt 1 k.p. (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 18 listopada 1999 r., I PKN 370/99; OSNAPiUS 2001/7/225).
podstawa prawna: art. 42 kodeksu pracy – ustawa z 26 czerwca 1974 r. (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)
