Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wczoraj skargi spółki, której naczelnik urzędu skarbowego zablokował rachunek bankowy. Izba skarbowa podtrzymała rozstrzygnięcia o zabezpieczeniu na rachunku, a spółka je zaskarżyła.
Zdaniem organów prześwietlających rozliczenia spółki zachodziło podejrzenie zawyżania VAT naliczonego, a spółka nie wywiązywała się ze swoich obowiązków sprawozdawczych. Uzasadniło to obawę o wykonanie zobowiązań podatkowych.
Spółka podnosiła z kolei, że zabezpieczenie roszczenia z rachunku bankowego było zbyt daleko idącym posunięciem.
Zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego może być, na podstawie art. 33 § 1 pkt 8 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, samodzielną podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Wynika to z obowiązku wyboru jak najmniej uciążliwego dla dłużnika środka zabezpieczającego, poprzedzonego odpowiednimi ustaleniami organu.
Warszawski WSA potwierdził prawidłowość działań organów, które wcześniej ustaliły, że nie było możliwości innego zagwarantowania płatności zobowiązań z powodu braku majątku spółki innego niż pieniądze na rachunku.
Sąd potwierdził też, że zabezpieczenie może dotyczyć określonej w przyszłej decyzji kwoty podatku, którą w chwili ustanawiania zabezpieczenia skalkulowano tylko w przybliżonej wysokości – co kwestionowała spółka.
WSA przyznał też rację dyrektorowi izby skarbowej, że pomyłka organu pierwszej instancji w numeracji przepisów ustawy nie miała żadnego wpływu na wynik sprawy. Organ prawidłowo zastosował przepisy, choć powołując się na nie, pomylił art. 156 z art. 165. Sąd uznał to za omyłkę oczywistą i nieistotną z punktu widzenia prawidłowości dokonanego zabezpieczenia. Wynikała ona z błędnego wzoru pisma, a nie zastosowania przepisu, którego organ stosować w tej sprawie nie powinien.
sygnatura akt: III SA/Wa 647/14 III SA/Wa 648/14
