Handlowcowi małej firmy chcemy powierzyć obsługę regionów: Poznania, Szczecina i Wrocławia. Jakie miejsce wykonywania pracy mu wpisać? Czy określenie w angażu terytorium całej Polski jest zbyt szerokie? – pyta czytelniczka.
O miejscu pracy zatrudnionych decyduje rodzaj realizowanej pracy. Temu, kto wykonuje swoje obowiązki na określonym obszarze, np. handlowcowi, pracodawca każdorazowo może wskazać miejscowość, ?w której będzie w danym okresie świadczył zadania. To jednak dość uciążliwe i skoro pracownik ma się zajmować stałą obsługą kilku regionów w zachodniej Polsce, lepiej tak mu określić miejsce pracy, bo tam faktycznie ją wykonuje. Wskazanie całego kraju byłoby tu zbyt szerokie i niezgodne ?z prawdą, choć z pewnością tańsze dla firmy.
Miejsce wykonywania pracy to jeden z istotnych elementów, który trzeba podać w angażu. Art. 29 § 1 k.p. precyzuje, że umowa o pracę określa jej strony, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności m.in. miejsce wykonywania pracy.
Ale tego określenia kodeks pracy nie precyzuje. Art. 128 k.p. posługuje się sformułowaniem „pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy". Wprowadza więc inne niż w art. 29 k.p. określenie „miejsca wykonywania pracy".
Skoro nie ustalono, co należy rozumieć pod tym pojęciem, to miejsce wykonywania pracy tzw. stałych pracowników może być oznaczone szczegółowo, np. jako konkretny zakład produkcyjny lub bardziej ogólnie jako siedziba pracodawcy. Natomiast przedstawiciel handlowy firmy na dany region Polski powinien mieć w rubryce „miejsce pracy" wpisane kilka województw, które obsługuje i na których terenie odwiedza klientów, a przedstawiciel handlowy na całą Polskę – cały kraj. Sąd Najwyższy w uchwale z 19 listopada 2008 r. ?(II PZP 11/08) stwierdził, że miejsce świad?czenia pracy pracownika mobilnego, oznacza?jące pewien obszar jego aktywności zawodo?wej, musi odzwierciedlać rzeczywisty stan rzeczy. Ma to być obszar, w którym pracownicy mobilni będą na stałe zobowiązani do prze?mieszczania się, np. przedstawiciel handlowy firmy na terenie konkretnego województwa.
Służy to także temu, aby każdorazowy wyjazd poza określone miejsce pracy nie generował dodatkowych kosztów związanych z podróżą służbową. U pracowników mobilnych problem ten jednak zniknął przed paru laty, kiedy SN uznał, że stałe miejsce pracy oznacza punktowo lub terytorialnie oznaczony obszar, na którym pracownik stale (zwykle) wykonuje obowiązki pracownicze w granicach obowiązujących go norm czasu pracy (wyrok ?z 9 lutego 2010 r., I PK 157/09).
Jeśli uzgodniony przez strony umowy rodzaj pracy polega na stałym przemieszczaniu się pracownika po określonym obszarze, to praca na tym obszarze wykonywana jest w miejscu pracy, a stałe wykonywanie zadań pracowniczych w różnych terminach i miejscowościach, których wyboru dokonuje sam pracownik, nie jest podróżą służbową.
Podobnie SN rozstrzygnął wątpliwość dla firmy budowlanej, która w różnych miejscowościach realizuje różne inwestycje, a jej pracownicy muszą się tam przemieszczać (uchwała z 9 grudnia 2011 r., II PZP 3/11). Jako miejsce wykonywania pracy takiej osobie można podać w umowie to, w którym pracodawca realizuje inwestycje budowlane lub innego rodzaju stałe prace.
