Ubezpieczony pracownik, który uległ wypadkowi w drodze do pracy lub z niej, musi niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o zdarzeniu. Gdyby jednak szybkie poinformowanie uniemożliwiał mu np. pobyt w szpital, robi to, gdy ustaną te przeszkody.

Jaka droga

Zgodnie z art. 57b ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekt jedn. DzU z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.) wypadkiem w drodze do pracy lub z niej jest nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego. Pod warunkiem, że droga ta była najkrótsza i nie została przerwana.

Uważa się, że wypadek nastąpił w drodze do lub z pracy, choć droga została przerwana, jeżeli przerwa była życiowo uzasadniona i nie przekraczała granic potrzeby, a także wtedy, gdy droga, nie będąc najkrótsza, była komunikacyjnie najdogodniejsza dla ubezpieczonego.

Za drogę do lub z pracy uważa się, oprócz tej z domu do pracy lub z pracy do domu, tę do miejsca lub z miejsca:

- innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia,

- zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych,

- zwykłego spożywania posiłków,

- odbywania nauki lub studiów (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2007 r., I UK 81/07).

Aby uznać nagłe zdarzenie za wypadek, wystarczy, że zewnętrzny czynnik sprawczy stanowi jego współprzyczynę. Ważne jest jednak, aby ta przyczyna była istotna i zasadnicza (wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 24 stycznia 2013 r., III AUa 1040/12).

Oświadczenia i ustalenia

W myśl § 2 rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 24 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad oraz trybu uznawania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy, sposobu jego dokumentowania, wzoru karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy oraz terminu jej sporządzania (DzU z 2013 r., poz. 924) uznanie zdarzenia za wypadek w drodze do lub z pracy następuje na podstawie:

- oświadczenia poszkodowanego, członka jego rodziny lub świadków co do czasu, miejsca i okoliczności zdarzenia,

- informacji i dowodów pochodzących od podmiotów badających okoliczności i przyczyny zdarzenia lub udzielających poszkodowanemu pierwszej pomocy,

- ustaleń sporządzającego kartę.

Okoliczności wypadku w drodze do lub z pracy podaje się w karcie wypadku. Pracodawca sporządza ją po ustaleniu tego, co zaszło i dlaczego, nie później niż do 14 dni od momentu, kiedy zawiadomiono go o nieszczęściu. Jeśli wystąpią uzasadnione powody czy trudności w ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku (np. oczekiwanie na opinię lekarza), 14-dniowy termin wolno przedłużyć. Wówczas w karcie wypadku podaje się przyczyny uzasadniające to opóźnienie.

Jakie informacje

Kartę wypadku sporządza się w 2 egzemplarzach. Jeden otrzymuje poszkodowany lub członek jego rodziny, a drugi przechowuje się w dokumentacji powypadkowej. Karta musi zawierać:

- dane identyfikacyjne płatnika składek,

- dane identyfikacyjne poszkodowanego,

- informacje o wypadku (m.in. jego data i miejsce, szczegółowy opis okoliczności oraz przyczyn),

- pozostałe informacje (m.in. data i miejsce sporządzenia karty).