- Syn i ojciec pracują w tej samej firmie. Zatrudnienie kończył syn, a kadry wydały świadectwo pracy jego tacie. Odbierając ten dokument, ojciec podpisał się pod nim z upoważnienia. Czy powinniśmy mieć upoważnienie od syna? Czy w sytuacji tak bliskiego pokrewieństwa konieczny jest taki dokument na piśmie? – pyta czytelnik.
TAK. Szef, któremu zarzucono nieprawidłowe postępowanie przy wydawaniu świadectwa pracy, jeśli ojciec i syn pracowali w tej samej firmie, może próbować się bronić tym, że obaj mają np. ten sam adres zamieszkania. Niewykluczone jednak, że to nie wystarczy.
Wymóg właściwego wydania przez szefa tego dokumentu rygorystycznie traktuje rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (DzU nr 60, poz. 282 ze zm., dalej rozporządzenie). Jego § 2 stanowi, że pracodawca wydaje świadectwo pracy bezpośrednio pracownikowi albo osobie upoważnionej przez pracownika na piśmie. Nie ma tu więc żadnej taryfy ulgowej dla osób krewnych.
Na szczęście upoważnienie takie nie musi mieć szczególnej formy, tym bardziej notarialnej. Wystarczy więc zwykła kartka papieru, na której pracownik podaje, że do odbioru świadectwa pracy upoważnia konkretną osobę legitymującą się dowodem osobistym o określonym numerze. Może to być ktoś z rodziny, ale również kolega z pracy.
Szef musi pamiętać też o tym, aby nie zwlekać z potwierdzeniem zatrudnienia. Choć art. 97 § 1 k.p. określa, że „w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy", to określenie „niezwłocznie" precyzuje rozporządzenie. Powinno więc to przypadać w dniu, w którym następuje rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy.
Jeżeli jednak wydanie tego dokumentu pracownikowi albo osobie przez niego upoważnionej jest niemożliwe, szef w ciągu siedmiu dni od ustania stosunku pracy przesyła ten dokument pracownikowi lub tej osobie za pośrednictwem poczty albo doręcza go w inny sposób.
