- Pracownik wyjechał w kilkudniową podróż służbową do miejscowości nadmorskiej. W rozliczeniu delegacji przedstawił, oprócz rachunku za noclegi, potwierdzenie poniesienia opłaty klimatycznej za każdą spędzoną w tej miejscowości dobę. Czy możemy rozliczyć tę opłatę w kosztach delegacji, a jeśli tak, to czy ująć ją w kosztach noclegu? – pyta czytelnik.
Pod nazwą opłaty klimatycznej kryje się opłata miejscowa lub uzdrowiskowa. Ale osoby, które regulują tę drugą (uzdrowiskową), nie muszą płacić pierwszej (miejscowej). Opłata miejscowa jest pobierana od osób fizycznych, które przebywają dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach:
• posiadających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach,
• znajdujących się na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej na zasadach określonych w ustawie z 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych za każdy dzień pobytu w tych miejscowościach.
Tak wskazuje art. 17 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze zm.).
Natomiast opłatę uzdrowiskową wnoszą osoby fizyczne, które przebywają dłużej niż dobę w tych samych celach w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska na zasadach określonych w ustawie z 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach.
Otwarty katalog świadczeń
Pracownikowi przebywającymi w krajowej podróży służbowej przysługuje zwrot kosztów:
• przejazdów,
• noclegów,
• dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
• innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
Zatem katalog tych świadczeń jest otwarty. Ostatni ze wskazanych punktów może się bowiem odnosić do tych wszystkich wydatków, które – będąc niemożliwe do wymienienia w przepisie – stają się w danej, konkretnej sytuacji niezbędne do wykonania zleconego przez pracodawcę zadania służbowego.
Opłata miejscowa związana jest z pobytem w danej miejscowości przez określony czas. Nie powinna być bezpośrednio kwalifikowana jako koszt noclegu. Należy ją ująć w innych udokumentowanych, niezbędnych wydatkach.
Trzeba uznać
W przedstawionej sytuacji pracodawca nie wskazał przed wyjazdem konieczności poniesienia tego wydatku. Jednak obciąża on osobę przebywającą przez kilka dni w danej miejscowości z mocy prawa.
W konsekwencji pracodawca powinien uznać przedstawione przez zatrudnionego rozliczenie z ujętymi kosztami opłaty miejscowej (uzdrowiskowej).
Bez uzasadnienia
Zwróćmy jednak uwagę na to, że opłata miejscowa (uzdrowiskowa) pobierana jest w razie pobytu w danej miejscowości w określonym w przepisach celu.
Jak podkreśliło Ministerstwo Finansów w piśmie z 29 października 2001 r. (LK-1302/LP/ 01/IP, Biul.Skarb. 2002.1.30), wjazd do miejscowości odpowiadającej kryteriom określonym w art. 17 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych bez zamiaru pobytu w celach wypoczynkowych, zdrowotnych lub turystycznych [obecnie również szkoleniowych – red.] nie powoduje obowiązku uiszczenia opłaty miejscowej. Obowiązek ten powstaje, gdy osoba przebywa w takiej miejscowości w celach wskazanych w wyżej powołanym przepisie.
Analiza art. 17 ustawy o podatku i opłatach lokalnych uzasadnia przyjęcie, że opłata miejscowa zwana klimatyczną pobierana jest od osób czasowo przebywających w miejscowości, która odpowiada kryterium określonym w ww. przepisie i w określonym celu, a nie np. od osób, które odbywają szkolenie i jednocześnie świadczą pracę w takiej miejscowości (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 6 października 2005 r., I SA/Sz 362/05).
Czytaj także w serwisie:
»
»
