Nie zawsze rekompensata przyznawana poza warunkami z orzeczenia Altmark może być zgodna z postanowieniami decyzji lub rozporządzenia de minimis. Dlatego też, wzorem dotychczas obowiązujących reguł, Komisja określa w ramach UE szczegółowe warunki zgodności z rynkiem wewnętrznym dla rekompensat stanowiących pomoc publiczną i niespełniających warunków z decyzji.

Ramy UE mają zastosowanie w sektorze transportu lotniczego oraz morskiego, natomiast nie stosuje się ich w transporcie lądowym i w odniesieniu do nadawców radiowo-telewizyjnych, gdzie  obowiązują specyficzne reguły odnoszące się do rekompensaty za wykonywanie UOIG.

Traktatową podstawą dopuszczalności pomocy udzielanej na warunkach określonych w ramach UE jest, tak jak w  przypadku decyzji, art. 106 ust. 2 TFUE. Zapewnienie przez właściwe organy administracyjne zgodności z tymi warunkami nie zwalnia jednak państwa członkowskiego od  ubiegania się o zgodę Komisji na udzielenie pomocy publicznej.

Po pierwsze

zatem, państwo członkowskie musi wykazać przed Komisją, że pomoc w postaci rekompensaty będzie udzielana rzeczywiście na  świadczenie UOIG, przy  czym usługa musi być prawidłowo zdefiniowana. Co istotne dla procesu notyfikacyjnego, państwa członkowskie będą musiały, działając zgodnie z ramami UE, przedstawiać należyte uzasadnienie dla potrzeb, które mają być realizowane przez UOIG, w tym poprzez przedstawianie wyników konsultacji społecznych.

Po drugie,

powierzenie wykonywania UOIG musi dokonać się w akcie powierzenia precyzującym charakter usługi (treść, czas wykonywania, usługobiorca), a także parametry służące do obliczania rekompensaty i sposób kontroli jej nadwyżek.

Komisja zwraca w ramach UE szczególną uwagę, że powierzenie i wykonywanie UOIG muszą pozostawać w  zgodzie z zasadami wynikającymi z dyrektywy o przejrzystości stosunków finansowych między państwami członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi, prawem o zamówieniach publicznych oraz jedną z fundamentalnych zasad prawa UE, jaką jest zakaz dyskryminacji.

Koszty netto

Po trzecie,

odpowiednie władze państwa członkowskiego muszą wykazać w notyfikacji, w jaki sposób zapewnią, że kwota rekompensaty nie będzie przekraczać kwoty niezbędnej do pokrycia kosztów netto wykonywania UOIG wraz ze słusznym zyskiem. Taka sama zasada obowiązuje także dzisiaj.

Ramy UE, odnosząc się do projektów podlegających notyfikacji (a więc  projektów z reguły większych niż objęte decyzją lub też w sektorach podlegających silnej konkurencji) bardzo szczegółowo określają, w jaki sposób mają być definiowane koszty netto wykonywania UOIG i słuszny zysk.

Jak szacować

W szczególności wymaga podkreślenia, że koszty netto powinny być szacowane metodą tzw. nieponiesionych kosztów netto. Oznacza ona, że koszty netto UOIG stanowią różnicę między kosztami netto podmiotu wykonującego UOIG a kosztami netto podmiotu, który takich usług nie wykonuje.

Wyjątkowo Komisja będzie dopuszczać alternatywne metody określania kosztów netto, w tym metodę opartą na podziale kosztów, polegającą na tym, że przez koszty netto UOIG rozumie się różnicę między kosztami a przychodami działalności polegającej na świadczeniu powierzonych UOIG. Przyjęcie w projekcie ram UE opisanego sposobu obliczania kosztów netto stanowi bardzo dużą zmianę w stosunku do obecnie obowiązujących reguł.

Metoda ustalenia słusznego zysku odnosi się, tak jak w decyzji, do stopy zwrotu z kapitału. Przy czym dopuszcza się zastosowanie innych wskaźników, takich jak: średnia stopa zwrotu z kapitału własnego, stopa zwrotu z zaangażowanego kapitału, stopa zwrotu z aktywów, stopa zwrotu ze sprzedaży. Komisja przyjmuje, że stopa zwrotu z kapitału, która nie przekracza odnośnej stopy swap plus 100 punktów bazowych, jest zawsze taką, jakiej oczekiwałoby typowe przedsiębiorstwo angażujące się w wykonywanie usług.

Inaczej niż w omówionym projekcie decyzji Komisja wymaga, aby w notyfikowanych przypadkach pomocy metoda obliczania rekompensaty uwzględniała bodźce motywacyjne do wydajnego świadczenia wysokiej jakości UOIG.

Po czwarte,

Komisja zastrzega, że w przypadkach gdy rekompensata może powodować znaczne zakłócenia konkurencji, będzie przeprowadzać badanie, czy takie zakłócenia mogą być ograniczane przez zastosowanie specjalnych dodatkowych warunków lub zobowiązań.

Reforma w zakresie pomocy publicznej w związku ze świadczeniem UOIG powinna ułatwić udzielanie rekompensat w  przypadkach typowych oraz o mniejszym znaczeniu, w  szczególności poprzez prawo do udzielania pomocy bez zgody Komisji.