[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3805C31C3E8CA8CD90ABC180076F9E82?id=76037]Kodeks pracy [/link]w art. 114 określa warunki odpowiedzialności pracownika za szkodę wyrządzoną pracodawcy.
Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej zatrudnionego są: szkoda, bezprawność działania, wina pracownika oraz związek przyczynowy między niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem obowiązków a powstałą szkodą. Czyli uszczerbkiem w aktywach i pasywach pracodawcy, jakie powstały w wyniku działania bądź zaniechania niesumiennego pracownika.
Zarzut bezprawności stawia się głównie, gdy pracownik uchybił obowiązkom, które spoczywają na nim z tytułu umowy o pracę.
Podstawowe znaczenie dla odpowiedzialności pracownika ma kwestia umyślnego lub nieumyślnego wyrządzenia szkody.
Pracownik, który wyrządził pracodawcy szkodę z winy nieumyślnej, ponosi odpowiedzialność w wysokości wyrządzonej szkody, z tym że odszkodowanie, jakie jest zobowiązany zapłacić, nie może przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego mu w dniu wyrządzenia szkody. Wina umyślna grozi odpowiedzialnością pełną.
Ostatnią przesłanką odpowiedzialności jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego. Pracownik ma obowiązek naprawić szkodę, jeżeli jest ona normalnym następstwem jego działania bądź zaniechania.
Pracodawca przed podjęciem decyzji w sprawie wystąpienia z roszczeniem do pracownika o naprawienie wyrządzonej mu szkody powinien wziąć pod uwagę, iż ciężar dowodu w tego rodzaju sprawach spoczywa na nim, a pracownik będzie miał mocniejszą, w porównaniu z typowo cywilnym sporem, pozycję procesową.
Wynika to ze stosowania w sporach pracowniczych przepisów postępowania cywilnego w postępowaniu odrębnym (459 – 477[sup]7[/sup] [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=22DE40DE52098800E5CAF8F5747249F5?id=70930]kodeksu postępowania cywilnego[/link]).
[i]Autor jest partnerem w kancelarii adwokacko-radcowskiej Czyżowski Górny Skwara[/i]
