Pracodawcy prowadzący zakłady pracy chronionej (zpch) mają obowiązek stworzenia zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (zfron). Środki funduszu przeznaczane są na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych. Status prawny zfron reguluje

- [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=421E6405BDC67CB3F419CE215C033CCB?id=257066]ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (DzU z 2008 r. nr 14, poz. 92 ze zm.[/link], dalej ustawa o rehabilitacji) oraz

- [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=251171]rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (DzU nr 245, poz. 1810 ze zm.[/link], dalej rozporządzenie o zfron).

Ponadto każdy pracodawca ustala regulamin zfron, w którym uszczegółowia zasady wykorzystywania środków funduszu.

Podział środków zgromadzonych na zakładowym funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych jest następujący:

- pula ogólna, tzw. duży zfron – maksymalnie 75 proc. środków zfron,

- środki przeznaczone na pomoc indywidualną – co najmniej 10 proc. środków zfron,

- środki przeznaczone na indywidualne programy rehabilitacji (ipr) – co najmniej 15 proc. środków zfron.

Dokonując analizy wydatków z zfron, istotne również jest określenie, które z nich stanowią pomoc de minimis, tzn. są taką formą wsparcia przedsiębiorców, która ze względu na swą małą wartość nie powoduje zakłócenia konkurencji w wymiarze wspólnotowym. Waga tej klasyfikacji polega na tym, że przepisy wspólnotowe ustalają limit pomocy de minimis, która może zostać przyznana jednemu przedsiębiorcy w okresie trzech lat.

Dlatego też podmioty ubiegające się o pomoc muszą informować organ udzielający pomocy o wysokości już otrzymanego wsparcia (obowiązek uzyskania zaświadczenia o dokonaniu wydatku, który stanowi pomoc de minimis). Zapewnia to nieprzekroczenie dopuszczalnej wielkości pomocy.

[srodtytul]NA CO PRZEZNACZYĆ PIENIĄDZE Z "DUŻEGO" ZFRON[/srodtytul]

[b]Cele mogą być różne: od firmowego pikniku przez dostosowanie miejsca pracy po zakup auta do przewożenia osób, które nie są w pełni sprawne[/b]

Rodzaj wydatków finansowanych z tej puli decyduje o tym, czy zostanie zaliczony do pomocy de minimis. Można je podzielić na dwie kategorie.

[srodtytul]ZAWSZE POMOC DE MINIMIS[/srodtytul]

Zaczniemy od tych wydatków, które są zawsze kwalifikowane jako pomoc de minimis. Jest ich kilka.

[srodtytul]Stanowisko według potrzeb[/srodtytul]

Z dużego zfron można sfinansować wyposażenie stanowiska pracy oraz przystosowanie jego otoczenia do potrzeb niepełnosprawnego pracownika. Pozwala na to § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia o zfron. Użycie w tym przepisie spójnika „oraz” oznacza, że pracodawca organizując stanowisko pracy niepełnosprawnemu musi jednocześnie przystosować to wyposażenie do jego potrzeb. Obowiązek ten nie istnieje wówczas, gdy niepełnosprawność nie wymaga takiego przystosowania.

[ramka][b]Przykład 1[/b]

Pracodawca, wyposażając stanowisko pracy dla pana Jana, który jest informatykiem, kupuje komputer. Pan Jan ma schorzenie narządu ruchu, tj. niesprawną prawą nogę. Jego niepełnosprawność nie wymaga zatem jakichkolwiek przeróbek komputera, by mógł na nim pracować.

Zupełnie inaczej byłoby, gdyby pan Jan miał dysfunkcję wzroku. W takim wypadku jego szef miałby obowiązek przystosowania stanowiska pracy do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Musiałby np. zaopatrzyć komputer w specjalną powłokę chroniącą wzrok pana Jana.[/ramka]

Katalog wydatków możliwych do sfinansowania w ramach wyposażenia stanowiska pracy ma charakter otwarty, przykładowy, o czym świadczy użycie w przepisie zwrotu „w szczególności”. Oznacza to, że na podstawie tej regulacji pracodawcy mogą refundować wszelkie koszty związane z wyposażeniem stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej.

[srodtytul]Nowoczesne technologie[/srodtytul]

Wprowadzanie nowoczesnych technologii i prototypowych wzorów oraz programów organizacyjnych proporcjonalnie do liczby zatrudnionych osób niepełnosprawnych w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy – to kolejna grupa wydatków, która może być pokrywana z dużego zfron. Określa ją § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia o zfron.

Ten przepis nie precyzuje, w jaki sposób dokumentować nowoczesność czy innowacyjność wprowadzanych technologii czy wzorów. Zdaniem Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych (BON) należy przyjąć, że udokumentowanie stanowić będą wszelkie materiały poświadczające nowatorstwo, nowość wprowadzanych metod i środków oraz prototypów, zarówno w stosunku do już wykorzystywanych w zakładzie pracy, jak i w odniesieniu do stanu techniki, np. opisy przedmiotów i ich zastosowania wydawane przez producenta.

[ramka][b]Przykład 2[/b]

Pracodawca zamierza wdrożyć program komputerowy, który będzie wspierał zarządzanie przedsiębiorstwem.

Może sfinansować z dużego zfron wydatki obejmujące zakup licencji, modyfikację programu, przeszkolenie użytkowników i instalację. Jednak na dalsze administrowanie programem nie wolno mu wydać z tej puli żadnych pieniędzy.[/ramka]

Z zfron można sfinansować koszty wprowadzania nowoczesnych technologii w wysokości proporcjonalnej do liczby zatrudnionych osób niepełnosprawnych w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. Przy czym stan zatrudnienia osób niepełnosprawnych oblicza się na dzień dokonania wydatku z zfron.

[ramka][b]Przykład 3[/b]

Pracodawca zatrudnia 100 pracowników, z czego 50 to osoby niepełnosprawne. Może zatem sfinansować zakup nowoczesnej technologii w 50 proc. z zfron.[/ramka]

[srodtytul]Na przychodnie i stołówki[/srodtytul]

Z dużego zfron mogą być też pokrywane koszty tworzenia, modernizacji, remontu, budowy, rozbudowy i utrzymania bazy:

- rehabilitacyjnej, w szczególności przychodni, gabinetów fizjoterapii,

- socjalnej, w szczególności internatów, hoteli, stołówek,

- wypoczynkowej.

[ramka][b]Przykład 4[/b]

Zpch chce zbudować bazę sportową. Nie może jej sfinansować z zfron. Wolno mu natomiast to zrobić w odniesieniu do tworzonej bazy rehabilitacyjnej, socjalnej i wypoczynkowej.

Może pokryć ze środków zfron nakłady np. związane z nabyciem nieruchomości zabudowanej i adaptacją obiektów i terenu do potrzeb wynikających z ich przeznaczenia, wydatki na nabycie nieruchomości niezabudowanej oraz budowę bazy.[/ramka]

Gdy z bazy oprócz osób niepełnosprawnych korzystają również osoby pełnosprawne, to zyski z tego tytułu wpływają na rachunek bankowy zfron.

[srodtytul]Na lektorów i samochody[/srodtytul]

Są jeszcze dwa rodzaje wydatków, które mogą być finansowane z dużego zfron i są jednocześnie zaliczane do pomocy de minimis. Chodzi o

- dodatkowe wynagrodzenie pracowników za znajomość i posługiwanie się językiem migowym oraz wynagrodzenie lektorów dla pracowników niewidomych, oraz

- zakup samochodów wyłącznie do przewozu osób niepełnosprawnych, w szczególności mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu.

Pracodawca może sfinansować zakup samochodu, który będzie służył wyłącznie do przewozu niepełnosprawnych. Zwłaszcza takich, którzy mają trudności z korzystaniem z publicznych środków transportu. Oni mają pierwszeństwo, ale inni niepełnosprawni też mogą korzystać z tego udogodnienia.

[srodtytul]MUSI BYĆ KORZYŚĆ[/srodtytul]

Teraz czas na katalog wydatków z „dużego” zfron, które są objęte regułą de minimis, jeśli stanowią przysporzenie korzyści dla pracodawcy.

[srodtytul]Medycy i gabinety[/srodtytul]

Na finansowanie podstawowej i specjalistycznej opieki medycznej, poradnictwa i usług rehabilitacyjnych pozwala § 2 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia o zfron. Dzięki temu przepisowi pracodawca ma prawo pokryć koszty:

- wynagrodzenia lekarza, pielęgniarki, rehabilitanta,

- wyposażenia i utrzymania gabinetu lekarskiego czy pielęgniarskiego,

- wyposażenia apteczki.

Wszystkie objęte są regułą de minimis.

[srodtytul]Własny transport[/srodtytul]

Interpretacja § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia o zfron prowadzi do wniosku, że pracodawca może refundować koszty dojazdu niepełnosprawnych pracowników do pracy i z pracy, gdy sam organizuje transport. Zatem używa do tego celu albo własnego środka transportu, albo go wynajmuje. W tym drugim przypadku może zawrzeć umowę na dowóz z dowolnym przewoźnikiem.

Zdaniem BON, na podstawie tego przepisu, pracodawca może finansować koszty wynagrodzenia kierowcy (objęte są regułą de minimis). Ma także prawo refundować zakup paliwa lub naprawę samochodu (koszty te nie stanowią pomocy de minimis). Wolno mu także – jak wynika z interpretacji BON – sfinansować niepełnosprawnym pracownikom zakup imiennych biletów miesięcznych.

[srodtytul]Sport i rekreacja[/srodtytul]

Są jeszcze trzy grupy wydatków, które mogą być finansowane z dużego zfron i zaliczone do pomocy de minimis, jeśli przysporzą pracodawcy korzyści:

1) organizacja turnusów rehabilitacyjnych i usprawniających,

2) działalność sportowa, rekreacyjna i turystyczna,

3) wspólne działania pracodawców prowadzących zakłady z zakresu rehabilitacji zawodowej, społecznej, leczniczej osób niepełnosprawnych.

Zajmiemy się pkt 2, bo działalność sportowa, rekreacyjna i turystyczna nie zostały w ogóle zdefiniowane. W przypadku działalności sportowej i turystycznej należy więc przyjąć, że każde działanie w zakresie organizacji sportu lub turystyki dla pracowników będzie działaniem objętym rozporządzeniem o zfron. Pracodawca może zatem sfinansować wszelkie zajęcia sportowe, np. bilety wstępu na basen, siłownię, opłacać faktury m.in. za usługi i imprezy turystyczne lub wycieczki.

Działalność rekreacyjną z kolei należy interpretować – zgodnie z definicją słownikową – jako organizację spędzania wolnego czasu mającego na celu relaks i wypoczynek. W takim razie pracodawca ma prawo pokryć koszt zorganizowania pikników, imprez plenerowych jako wydarzeń związanych z wypoczynkiem i relaksem.

Wydatki poczynione na cele sportowe, rekreacyjne i turystyczne są objęte regułą de minimis tylko wtedy, gdy stanowią przysporzenie korzyści dla pracodawcy.

[ramka][b]Przykład 5[/b]

Pracodawca wynajął halę sportową wraz z obsługą (w tym sędziowską), by zorganizować wewnątrzfirmowe zawody w różnych dyscyplinach (tak by każdy z zatrudnionych wybrał dziedzinę, w której może wystartować). Jeżeli korzyści z tej inicjatywy odniosą wyłącznie jego niepełnosprawni pracownicy, nie zaliczy poniesionych na ten cel kosztów do pomocy de minimis.

Ale gdy będzie jednocześnie reklamował swoją działalność lub w wyniku zakupu uzyska zniżki odnoszące się do prowadzonej przez siebie działalności, wówczas taki wydatek będzie pomocą de minimis. Pracodawca odniesie bowiem korzyść (reklama, zniżki) w wyniku zakupu usług sportowych.[/ramka]

[srodtytul]DLA JEDNEGO LEKI, DLA DRUGIEGO ADAPTACJA MIESZKANIA[/srodtytul]

[b]To tylko niektóre warianty pomocy indywidualnej, udzielanej na wniosek osoby, która chce ją otrzymać. Ich lista jest jednak ograniczona[/b]

Katalog wydatków w ramach pomocy indywidualnej ma bowiem charakter zamknięty i jest zamieszczony w § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia o zfron (omówimy tylko niektóre). Wszystkie mają za to charakter socjalny i nie są objęte regułą de minimis.

Jak podkreśla BON, bez znaczenia dla prawidłowości wydawania środków na ten cel jest to, czy stanowią one refundację kosztów poniesionych przez niepełnosprawnego pracownika, czy też zapłatę za towar lub usługę na rzecz osoby niepełnosprawnej dokonaną na konto dostawcy lub sprzedawcy.

[ramka][b]Przykład 6[/b]

Pani Anna, osoba niepełnosprawna, kupiła za własne pieniądze przepisane przez lekarza leki. Jeśli wystąpi z wnioskiem do swojego szefa o pokrycie tego wydatku, ten powinien spełnić jej prośbę. Następnym razem pani Anna może zawnioskować o pieniądze na medykamenty, zanim pójdzie do apteki z receptą, by je wykupić.

Pomoc ta może być udzielona jako pomoc bezzwrotna lub jako nieoprocentowana pożyczka. Jej wysokość jest uzależniona od sytuacji materialnej i losowej wnioskodawcy.[/ramka]

[srodtytul]Niezbędne medykamenty[/srodtytul]

Pracodawca może refundować niepełnosprawnemu pracownikowi zakup wszelkich leków, a nie tylko tych, które są związane z jego niepełnosprawnością. Definicja leku i produktu leczniczego jest zawarta w ustawie z 6 września 2001 r. [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=C3D24511CB8CF2F933A69415BB081C80?id=262765]Prawo farmaceutyczne (DzU z 2008 r. nr 45, poz. 271 ze zm.)[/link].

Natomiast wykaz produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej znajdziemy w obwieszczeniu prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z 29 kwietnia 2009 r. w sprawie ogłoszenia urzędowego wykazu produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (DzUrz MZ nr 4, poz. 22).

W przepisach nie ma natomiast definicji środków medycznych, które też mogą być finansowane z zfron. Ale użycie takiego pojęcia w § 2 ust. 1 pkt 11 lit. b rozporządzenia o zfron to zabieg celowy. Dzięki niemu możliwie jest refundowanie kosztów zakupu z tego funduszu wszelkich środków medycznych, których stosowanie jest niezbędne dla osób niepełnosprawnych.

Może to być nawet pasta do zębów Parodontax czy szampon leczniczy Nizoral, jeżeli pracodawca wykaże, że zakup ten jest niezbędny dla osoby niepełnosprawnej.

[srodtytul]Sprzęt dla niektórych[/srodtytul]

Pomoc indywidualna to także zakup i naprawa indywidualnego sprzętu rehabilitacyjnego, wyrobów medycznych, w tym przedmiotów ortopedycznych, oraz środków pomocniczych, urządzeń i narzędzi technicznych, środków transportu niezbędnych w rehabilitacji i ułatwiających wykonywanie czynności życiowych.

Ale aby sfinansował je pracodawca, muszą być one niezbędne w rehabilitacji i mają ułatwić wykonywanie czynności życiowych.

[ramka][b]Przykład 7[/b]

Pracodawca nie może sfinansować zakupu energooszczędnego piecyka, bo w ten sposób likwiduje tylko barierę socjalną. Wolno mu jednak kupić specjalną bieżnię, jeśli jest niezbędna do rehabilitacji osoby, która o nią wnioskuje, i ułatwi jej poruszanie się, a tym samym codzienne życie.[/ramka]

[srodtytul]Lokal z ulepszeniami[/srodtytul]

Adaptacja i wyposażenie mieszkań, budynków mieszkalnych i obiektów zamieszkałych lub przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności – to także opcja pomocy indywidualnej, która może być sfinansowana z zfron.

Pracodawcy nie wolno pokryć kosztów prac remontowych, a jedynie prace adaptacyjne umożliwiające samodzielne funkcjonowanie osoby niepełnosprawnej w mieszkaniu.

[ramka][b]Przykład 8[/b]

Pan Mirek porusza się na wózku inwalidzkim. Mieszka sam. Wystąpił do pracodawcy o pokrycie kosztów wymiany okien na takie, które mają nisko uchwyty. Taka konstrukcja okien umożliwi mu samodzielne ich otwieranie i zamykanie.

Ze środków zfron wolno też zwrócić koszty ubezpieczeń komunikacyjnych i ryczałtu za używany własny pojazd mechaniczny do celów pozasłużbowych.

Jednak zwrot może nastąpić tylko na rzecz osób zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności i osób zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności z uszkodzeniem narządu ruchu.[/ramka]

[srodtytul]Cztery kółka z dopłatą[/srodtytul]

Rozporządzenie w sprawie zfron nie wskazuje formy, w jakiej powinien odbywać się zwrot kosztów ryczałtu za używany własny pojazd mechaniczny do celów pozasłużbowych. Nie określa też, jak niepełnosprawny pracownik powinien rozliczać się z przejechanych kilometrów.

Jako wskazówkę można potraktować[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=164348] rozporządzenie ministra infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (DzU nr 27, poz. 271 ze zm.)[/link].

Dobrym rozwiązaniem będzie rozliczanie tych kosztów w formie ryczałtu w dowolnie wybranym okresie rozliczeniowym (tydzień, kwartał, pół roku itp.).

Niepełnosprawny, który ma trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu, może zawnioskować do pracodawcy o zapewnienie dojazdów do pracy i z pracy.

[srodtytul]Koszty dojazdów[/srodtytul]

Gdy szef to zrealizuje, może pokryć wydatki na ten cel z zfron. § 2 ust. 1 pkt 11 lit. n rozporządzenia o zfron, który wprowadza taką możliwość, nie uzależnia jej wykonania od stopnia niepełnosprawności pracownika.

Nie precyzuje także katalogu schorzeń, które wchodzą w jego zakres. W takiej sytuacji dla pewności, że wydatkowanie środków z zfron jest uzasadnione, sugerowałabym, aby niepełnosprawny pracownik miał zaświadczenie lekarskie, z którego będzie wynikać, że ma trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu. Pracodawca nie jest bowiem kompetentny do profesjonalnej oceny stanu zdrowia podwładnego.

[srodtytul]Kursy i szkolenia[/srodtytul]

Pracodawca może refundować koszty wszelkich kursów i szkoleń, jeżeli nie są związane z wykonywanym zawodem niepełnosprawnego pracownika. Daje mu do tego prawo § 2 ust. 1 pkt 11 lit. p rozporządzenia o zfron. Wolno mu więc np. sfinansować niepełnosprawnemu księgowemu kurs nauki gry w brydża albo uczestnictwo w plenerze malarskim.

[srodtytul]REHABILITACJA SZYTA NA MIARĘ[/srodtytul]

[b]Jeśli tylko zmniejszy ograniczenia zawodowe zatrudnionego, jej koszty mogą zostać pokryte z funduszy zfron[/b]

Katalog możliwych do sfinansowania wydatków w ramach indywidualnych programów rehabilitacji ma charakter otwarty. Warunek jest jeden: konkretny wydatek musi spowodować zmniejszenie ograniczeń zawodowych pracownika.

O tym, czy ten wymóg jest spełniony, rozstrzyga komisja rehabilitacyjna, która opracowując ipr, dokonuje oceny sytuacji zawodowej niepełnosprawnego pracownika. Jeżeli wynika z niej, że proponowane działanie zmniejsza ograniczenia zawodowe, tj. wpływa na realną możliwość świadczenia bądź utrzymania pracy przez osobę niepełnosprawną, nie ma przeszkód prawnych w dokonaniu wydatku.

[srodtytul]Opłacony opiekun i nie tylko[/srodtytul]

Wynagrodzenia pracownika sprawującego opiekę nad uczestnikiem programu rehabilitacji i członków komisji rehabilitacyjnej mogą być sfinansowane ze środków zfron. Ten wydatek stanowi pomoc de minimis. Dlatego że pracodawca uzyskuje korzyść polegającą na tym, że wypłaca je z konta zfron, a nie z konta obrotowego.

To samo dotyczy pokrycia kosztów dostosowania miejsca pracy i stanowiska pracy (również jego utworzenia) do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności.

[ramka][b]Przykład 9[/b]

Pan Marek cierpi na chorobę układu krążenia. Mimo swojej niepełnosprawności pracuje jako serwisant. Jego praca wymaga stałego przemieszczania się, a korzystanie z publicznych środków transportu jest zbyt obciążające fizycznie.

Dlatego pracodawca może sfinansować zakup samochodu, aby bez przeszkód mógł wykonywać obowiązki służbowe.[/ramka]

[srodtytul]Podnoszenie kwalifikacji[/srodtytul]

Wydatki z ipr na szkolenie, przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych objęte są – podobnie jak te finansowane z dużego zfron – regułą de minimis, o ile stanowią przysporzenie korzyści dla pracodawcy. W celu stwierdzenia, czy analizowane przysporzenie istnieje, należy zbadać, czy:

- dane szkolenie jest niezbędne do wykonywania przez pracownika obowiązków pracowniczych,

- stanowi przysporzenie korzyści dla pracodawcy nawet w sytuacji, kiedy nie jest niezbędne do wykonywania przez pracownika obowiązków pracowniczych.

Jeśli odpowiedź na przynajmniej jedno z tych pytań jest pozytywna, wówczas koszt szkolenia stanowi pomoc de minimis.

[ramka][b]Przykład 10[/b]

Pani Amelia jest osobą niepełnosprawną. Chce połączyć pracę ze studiowaniem. Jej szef może zrefundować opłatę za studia. Wydatek ten nie będzie objęty regułą de minimis, bo okoliczność ukończenia studiów sprawia, że dany pracownik jest bardziej atrakcyjny dla wszystkich pracodawców, a nie tylko dla swojej dotychczasowej firmy.[/ramka]

Pracodawca może zrefundować niepełnosprawnemu masażyście kurs nauki nowej techniki masażu. Wydatek ten będzie stanowił pomoc de minimis, bowiem po ukończeniu kursu pracownik ten będzie lepiej wykwalifikowany na swoim stanowisku pracy, co stanowi przysporzenie korzyści dla jego aktualnego pracodawcy.

[srodtytul]Doradztwo i badania[/srodtytul]

Nie stanowią pomocy de minimis wydatki w ramach ipr na:

- doradztwo zawodowe w zakresie możliwości szkolenia, przekwalifikowania i dokształcania; doradztwo to polega na wytyczeniu ścieżki kariery osobie niepełnosprawnej, w związku z czym jego koszt nie stanowi przysporzenia korzyści dla pracodawcy; koszt doradztwa zawodowego w zakresie możliwości szkolenia, przekwalifikowania i dokształcania stanowi koszt usługi doradcy zawodowego,

- specjalistyczne badania lekarskie i psychologiczne dla celów doradztwa zawodowego.

[ramka][b]Pomoc dla powodzian[/b]

Jeśli pracodawcy ucierpieli wskutek tegorocznych powodzi, mogą środki zfron przeznaczyć na:

- odtworzenie infrastruktury i wyposażenie utraconych lub zniszczonych miejsc pracy i na rehabilitację osób niepełnosprawnych,

- pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych, przeznaczoną na usuwanie skutków powodzi dotyczących tych osób, w szczególności na zakup utraconego lub zniszczonego sprzętu rehabilitacyjnego, środków pomocniczych i przedmiotów ortopedycznych lub na ograniczenie barier technicznych i architektonicznych powstałych na skutek powodzi,

- ratowanie zagrożonych likwidacją na skutek powodzi warsztatów terapii zajęciowej.

Wolno im także maksymalnie 10 proc. pieniędzy z dużego zfron przeznaczyć na przedsięwzięcia wspólne lub na bezzwrotną pomoc związaną z usuwaniem skutków powodzi w innym firmach.

Na wykorzystanie pieniędzy w jeden ze wskazanych sposobów muszą wcześniej uzyskać zgodę Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Nie jest ona potrzebna jedynie przy pomocy indywidualnej.

Takie rozwiązania przewiduje obowiązująca od 9 lipca 2010 r. [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=360172]ustawa z 24 czerwca 2010 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi z maja i czerwca 2010 r. (DzU nr 123, poz. 835)[/link].[/ramka]

[i]Autorka jest doradcą prawnym Polskiej Organizacji Pracodawców Osób Niepełnosprawnych[/i]