Tak uznał [b]dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 29 czerwca 2010 r. (nr ITPB1/415-494/10/AK)[/b].
Z opisu stanu faktycznego wynika, że podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi kierowcy. Prowadząc działalność, często wyjeżdża poza terytorium naszego kraju. Uważał więc, że skoro wyjazdy są ściśle związane z wykonywaniem zadań służbowych wynikających z prowadzenia biznesu, to do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wartość diet z tytułu podróży służbowej osób prowadzących działalność gospodarczą do wysokości nieprzekraczającej diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
Podobnego zdania był dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy. Jednocześnie przypomniał, że zgodnie z art. 22 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=700B68C4E71270C25423E4491982B8DC?id=346580]ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych[/link] (updof) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem tych wymienionych w art. 23 updof.
[wyimek]Wykonywanie zadań poza siedzibą firmy jest podróżą służbową przedsiębiorcy [/wyimek]
Wydatki dotyczące krajowych i zagranicznych wyjazdów służbowych przedsiębiorcy mogą więc być kosztem działalności gospodarczej.
Osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów wartość diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom (art. 23 ust. 1 pkt 52). Ustawodawca wyłącza bowiem z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.
„Zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami” – podkreśla dyrektor IS w Bydgoszczy w uzasadnieniu interpretacji.
Tak więc fakt, że podróże zagraniczne stanowią istotę prowadzonej działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet stanowiących ekwiwalent pieniężny przeznaczony na pokrycie zwiększonych kosztów w czasie podróży służbowych.
[b]Jeśli zatem[/b], jak podkreśla dyrektor izby skarbowej, [b]podróże zagraniczne są podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, to w ciężar kosztów uzyskania przychodów z działalności można zaliczyć diety związane z tymi podróżami. Ale uwaga! Wyłącznie w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom[/b], określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=167999]rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (DzU nr 236, poz. 1991 ze zm.)[/link].
