Potwierdziła to [b]Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 9 lutego 2009 r. (IPPB1/415-1403/ 08-2/IF)[/b].
[srodtytul]Najpierw prywatne, potem firmowe[/srodtytul]
Przedsiębiorca osoba fizyczna ma możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia swojego prywatnego samochodu, jeśli zdecyduje się wprowadzić go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych firmy.
Taka decyzja może okazać się korzystna finansowo, ze względu na możliwość naliczania amortyzacji od jego pierwotnej ceny nabycia (zakupu).
[srodtytul]Cena nabycia czy wartość rynkowa[/srodtytul]
Zgodnie z ustawą o PIT odpisy amortyzacyjne nalicza się od wartości początkowej środków trwałych. Z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że jest nią cena nabycia. Tylko jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych przed dniem założenia ewidencji środków trwałych, ich wartość początkową przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia (art. 22 ust. 8 ustawy o PIT).
Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że ma on zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy nie jest możliwe ustalenie ceny zakupu środka trwałego nabytego przez podatnika przed założeniem ewidencji środków trwałych, czyli z reguły przed rozpoczęciem działalności gospodarczej.
[srodtytul]Gdy są dowody zakupu[/srodtytul]
W praktyce, nawet jeśli samochód kupowany był na potrzeby prywatne przedsiębiorcy, brak możliwości ustalenia ceny jego zakupu jest raczej mało prawdopodobny. Do momentu sprzedaży auta wszyscy starają się przechowywać dowody jego zakupu w postaci faktur czy umów.
Pojawia się więc pytanie: jaką podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych należy przyjąć w sytuacji, gdy podatnik zamierza do ewidencji środków trwałych nowej lub już działającej firmy wprowadzić samochód, który kupił na inne cele kilka lat temu? Czy prawidłowe będzie przyjęcie jako wartości początkowej historycznej ceny nabycia tego samochodu?
[srodtytul]Korzystna interpretacja[/srodtytul]
Okazuje się, że tak. Niektóre organy podatkowe prezentują w tej kwestii niezwykle korzystne dla podatników stanowisko. Przykładem jest wskazana na wstępie interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie.
Dotyczyła ona podatnika, który od czerwca 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą. W 2002 r. kupił fabrycznie nowy samochód osobowy za 46 000 zł. Od 2002 r. do maja 2007 r. pojazd ten był wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prywatne. Ponieważ w grudniu 2008 r. podatnik planował zakup innego samochodu osobowego, stare auto zamierzał przeznaczyć wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej i wprowadzić do ewidencji środków trwałych. Wartość początkową chciał określić na poziomie ceny nabycia, czyli kwoty 46 000 zł. Izba skarbowa potwierdziła, że taki sposób postępowania będzie prawidłowy.
[srodtytul]Trzeba liczyć od wyższej podstawy[/srodtytul]
Uznała, że art. 22g ust. 8 ustawy o PIT nakazujący za podstawę amortyzacji przyjąć wartość uwzględniającą cenę rynkową, stan i stopień zużycia środka trwałego nie będzie miał w tym wypadku zastosowania. Jak czytamy w tym piśmie: „Powyższy przepis przewiduje wprawdzie możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego, na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.
Jak wynika z treści złożonego wniosku, samochód osobowy nabyty został za określoną cenę. (...) Nie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną. Zatem, zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny nabycia. Mając zatem na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, iż wartość początkową nabytego w drodze kupna samochodu osobowego stanowi jego cena nabycia”.
[i]Autorka jest doradcą podatkowym w zespole doradców finansowo-księgowych, Doradca sp. z o.o. w Lublinie[/i]
