Osoby prowadzące działalność gospodarczą polegającą na przewożeniu towarów, rozliczające się według ustawy o PIT, mają problemy z prawidłowym klasyfikowaniem niektórych kosztów. W czasie licznych podróży służbowych przedsiębiorcy ci ponoszą wydatki m.in. na wyżywienie i noclegi.

Część tych kosztów nie jest ewidencjonowana. W rezultacie osoby świadczące usługi transportowe nie mają pewności, czy mogą uwzględniać tego rodzaju wydatki przy rozliczaniu podatku dochodowego.

[srodtytul]Obowiązuje limit[/srodtytul]

Z ustawy o PIT wynika, że jeżeli podatnik odbywa podróże służbowe związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, to ma prawo zaliczyć diety do kosztów uzyskania przychodów. Diety przedsiębiorcy nie mogą jednak przekraczać wysokości diet przysługujących pracownikom.

Dla podróży krajowych ich wysokość określono w [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=167998]rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju[/link]. Natomiast dla podróży zagranicznych wielkość diet ustalona jest w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

[srodtytul]Decyduje cel wyjazdu[/srodtytul]

Podstawą zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych przedsiębiorców i osób z nimi współpracujących jest wykonywanie zadań poza siedzibą, czyli poza miejscem wykonywania działalności. Miejsce to jest określone np. we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. Zatem przed przystąpieniem do rozliczania wydatków związanych z podróżami służbowymi przedsiębiorca powinien m.in. upewnić się, czy były to wyjazdy w celu realizacji zadań związanych z prowadzoną działalnością poza siedzibę jego firmy.

Jak podkreślają organy podatkowe, to, że podróże stanowią istotę prowadzonej działalności gospodarczej przedsiębiorcy, nie wyklucza możliwości zaliczenia przez niego do kosztów uzyskania przychodów wartości diet stanowiących ekwiwalent pieniężny przeznaczony na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej. I to zarówno w kraju, jak i poza jego granicami. [b]Taki pogląd wyrażono m.in. w interpretacji indywidualnej dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 stycznia 2009 r. (IPPB1/415-1264/08-4/AŻ). [/b]

[srodtytul]Noclegu nie wrzucimy do kosztów [/srodtytul]

Jednocześnie organy podatkowe uważają, że ryczałty za noclegi nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Wydatki na noclegi zalicza się bowiem do kosztów w wysokości faktycznie poniesionej, udokumentowanej fakturami lub rachunkami.

[ramka]GPP przykład

Pan Piotr przewozi towary samochodami. Rozlicza się na zasadach ogólnych określonych w ustawie o PIT. Systematycznie wyjeżdża poza miejscowość, w której znajduje się siedziba jego firmy. W czasie wyjazdów ponosi nieewidencjonowane wydatki na wyżywienie i noclegi. Ponoszenie tych kosztów jest konieczne i ściśle wiąże się z uzyskiwaniem przychodu z działalności gospodarczej. Przedsiębiorca może zatem zaliczyć diety do kosztów uzyskania przychodów. Jednak wysokość diet rozliczanych przez pana Piotra nie może przewyższać określonej w przepisach wysokości diet przysługujących pracownikom odbywającym podróże służbowe. Jeżeli zaś chodzi o wydatki poniesione na noclegi, to pan Piotr ma prawo zaliczyć je do kosztów w wysokości faktycznie poniesionej. Oznacza to, że wydatki te muszą być udokumentowane fakturami lub rachunkami. [/ramka]