Przepisy nie definiują tej kwestii w sposób wyczerpujący, sprawa pozostaje więc do pewnego stopnia kwestią interpretacji. W literaturze przedmiotu jako możliwe aporty wymienia się ruchomości i nieruchomości, prawa rzeczowe ograniczone i tzw. rzeczy zbiorowe (np. przedsiębiorstwo czy spadek w rozumieniu pewnego zestawu składników majątkowych). Wnosić do spółki można również wierzytelności, choć w przypadku niektórych bywa to bardziej kontrowersyjne niż w przypadku innych. Aportem mogą być też prawa majątkowe na dobrach niematerialnych (np. patent czy prawa autorskie). W doktrynie dopuszcza się też na ogół możliwość wniesienia aportem technologii i różnego rodzaju wiedzy (czyli tzw. know-how).

Z kolei jako składniki niemające tzw. zdolności aportowej wymienia się często prawa przyszłe (np. prawo do przyszłej dywidendy), o ile nie powstaną przed zgłoszeniem spółki do rejestru, prawa osobiste (np. autorskie) oraz dobra niemające dostatecznej odrębności prawnej, aby być przedmiotem obrotu (np. firma, klientela, renoma). W katalogu tym wymienia się również prawa niezbywalne. Z orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika jednak, że aportem może być także użytkowanie, mimo że ma ono charakter niezbywalny. Kodeks zastrzega natomiast wprost, że przedmiotem wkładu do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług.

Podstawa prawna: art. 14, art. 158 i art. 311 kodeksu spółek handlowych