[b]– Od 1 kwietnia 2010 r. składkę wypadkową należy ustalać na podstawie PKD 2007. Według niej mój zakład (zatrudniam do dziewięciu osób) ma nr 4120z i składka powinna wynosić 2 proc., ale w następnym akapicie instrukcji ZUS napisano, że zakład zgłaszający do ubezpieczenia zdrowotnego do dziewięciu osób płaci połowę najwyższej stawki, czyli 1,67 proc. Która składka jest właściwa? [/b]– pyta czytelnik.
Właściwa składka to 1,67 proc. Gdyby płatnik ustalał składkę samodzielnie, wówczas obowiązywałaby go ta na poziomie 2 proc.
[srodtytul]Różne wysokości[/srodtytul]
W odróżnieniu od ubezpieczeń: emerytalnego, rentowych czy chorobowego składka na ubezpieczenie wypadkowe nie jest jednakowa dla wszystkich płatników.
Stopa procentowa składki jest uzależniona od liczby osób zgłaszanych do ubezpieczenia wypadkowego. Wpływ na jej wysokość ma również rodzaj prowadzonej przez płatnika działalności.
Na potrzeby różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe płatnicy zostali podzieleni na:
- niepodlegających wpisowi do rejestru podmiotów gospodarki narodowej REGON,
- zgłaszających do ubezpieczenia wypadkowego nie więcej niż dziewięciu ubezpieczonych, podlegających wpisowi do rejestru REGON,
- zgłaszających do ubezpieczenia wypadkowego co najmniej dziesięciu ubezpieczonych, podlegających wpisowi do rejestru REGON.
[srodtytul]Ryczałt jest jeden[/srodtytul]
Rodzaj prowadzonej działalności nie ma w praktyce żadnego znaczenia, gdy płatnik opłaca składki za nie więcej niż dziewięciu ubezpieczonych podlegających ubezpieczeniu wypadkowemu. Wówczas bowiem składka ma wysokość ryczałtową, bez względu na rodzaj prowadzonej działalności wynosi 50 proc. najwyższej stopy procentowej ustalonej na dany rok składkowy dla grup działalności.
Oznacza to, że w okresie od 1 kwietnia 2010 r. do 31 marca 2011 r. płatnik powinien odprowadzać na ubezpieczenie wypadkowe 1,67 proc. (50 proc. x 3,33 proc.).
[srodtytul]Liczba ubezpieczonych[/srodtytul]
Jeśli płatnik nie znajduje się w grupie, która może korzystać z ryczałtowej składki wypadkowej, musi ustalić jej właściwą dla siebie stopę procentową. W tym celu określa liczbę ubezpieczonych, czyli osób podlegających ubezpieczeniu wypadkowemu.
Stanowi ją iloraz sumy ubezpieczonych podlegających ubezpieczeniu wypadkowemu w ciągu poszczególnych miesięcy poprzedniego roku kalendarzowego i liczby miesięcy, przez które płatnik składek był w poprzednim roku kalendarzowym zgłoszony w ZUS co najmniej jeden dzień.
W liczbie ubezpieczonych płatnik powinien uwzględnić wszystkich ubezpieczonych, którzy w ciągu danego miesiąca podlegali co najmniej jeden dzień ubezpieczeniu wypadkowemu. Nie bierze natomiast pod uwagę osób, które:
- podlegają ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, ale nie wypadkowemu, np. zleceniobiorców wykonujących pracę poza siedzibą lub miejscem prowadzenia działalności przez płatnika, bo osoby te do 31 grudnia 2009 r. nie podlegały ubezpieczeniu wypadkowemu,
- z danego tytułu podlegają tylko ubezpieczeniu zdrowotnemu, np. pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, którzy w innej firmie wykonują umowę-zlecenie, z której nie przystąpią do dobrowolnych ubezpieczeń: emerytalnego i rentowych, więc podlegają wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu,
- nie podlegają ubezpieczeniom społecznym i w konsekwencji ubezpieczeniu zdrowotnemu, np. studenci, którzy nie ukończyli 26 lat, zatrudnionych na podstawie umowy-zlecenia,
- przez cały miesiąc pobierały zasiłek macierzyński, przebywały na urlopie wychowawczym, bezpłatnym, zostały powołane do odbycia zasadniczej służby wojskowej,
- rozlicza za dany miesiąc lub wykazuje świadczenia po ustaniu tytułu do ubezpieczeń (tj. gdy w miesiącu, za który składany jest imienny raport miesięczny za daną osobę, nie podlegała ona ubezpieczeniu wypadkowemu nawet przez jeden dzień).
Liczba ubezpieczonych podlega zaokrągleniu do jedności w górę, jeżeli końcówka jest większa lub równa 0,5, lub w dół, jeśli jest mniejsza od 0,5.
[srodtytul]Samodzielne działania[/srodtytul]
Gdy płatnik miał więcej niż dziewięciu ubezpieczonych, ale nie składał ZUS IWA za trzy ostatnie lata, musi samodzielnie ustalić stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe.
W tym celu ustala grupę działalności. Podstawą są dwie pierwsze cyfry z kodu rodzaju przeważającej działalności według tzw. PKD 2007, wprowadzonej [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=251485]rozporządzeniem Rady Ministrów z 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (DzU nr 251, poz. 1885 ze zm.)[/link]. W ten sposób określi, do jakiego działu (albo sekcji) został zaklasyfikowany. Zatem jeśli płatnik ma PKD 4120z, to należy do PKD F-41 Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków.
Płatnik składek zgłoszony w ZUS od 1 stycznia do 31 marca 2010 r. ustala dla siebie stopę procentową składki na podstawie tabeli z załącznika nr 2a do [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=656BB0A32DA7E575A1CE607A637ED43C?id=167534]rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 29 listopada 2002 r. w sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń zawodowych i ich skutków (DzU nr 200, poz. 1692 ze zm.)[/link].
Odczytuje wysokość stopy procentowej składki odpowiadającej grupie działalności, do której został zaklasyfikowany według kodu PKD na poziomie działu (albo sekcji). Obowiązująca takiego płatnika stopa procentowa wynosi 2 proc.
[ramka][b]Nowa wartość od kwietnia przez 12 miesięcy[/b]
Rok składkowy w ubezpieczeniu wypadkowym nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Obejmuje okres od 1 kwietnia danego roku do 31 marca roku następnego. Wobec tego od 1 kwietnia 2010 r. rozpoczął się kolejny rok składkowy.
Nową stopę procentową płatnicy zastosują przy naliczaniu składek za kwiecień. Będzie ona obowiązywała w takiej samej wysokości przez cały rok składkowy (bez względu na zmianę stanu zatrudnienia czy rodzaju prowadzonej działalności).
I trzeba ją stosować do wyliczania należnych składek za wszystkich zatrudnionych podlegających ubezpieczeniu wypadkowemu. [/ramka]