- Pod jaką datą powinien być ujęty w pkpir wyciąg bankowy za okres od 1 do 31 marca 2013 r., który sporządzono 2 kwietnia 2013 r.? –
pyta czytelnik.
Niezależnie od stosowanej przez podatnika metody ewidencjonowania kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (tj. metody uproszczonej zwanej też kasową albo metody memoriałowej), za dzień poniesienia kosztu powinien zostać przyjęty dzień wystawienia faktury (rachunku) bądź innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b ustawy o PIT).
W takim przypadku momentem zaliczenia poniesionych opłat bankowych do kosztów będzie, co do zasady, data wystawienia wyciągu bankowego. Nie ma potrzeby wprowadzania do pkpir każdej pobranej przez bank opłaty czy prowizji. Podatnik może je zsumować i zbiorczą kwotę wpisać do księgi. Nie musi też wystawiać na potwierdzenie tej operacji dowodu wewnętrznego. Wyciąg bankowy sam w sobie jest uznawany za dowód księgowy (§ 13 pkt 4 rozporządzenia ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (DzU nr 152, poz. 1475 ze zm.).
Przykład
Pan Gospodarek, który prowadzi sklep ogrodniczy, posiada konto internetowe i sam drukuje wyciągi bankowe.
Wydrukowany przez niego 2 kwietnia 2013 r. wyciąg za marzec br. zawierał:
– opłatę za prowadzenie konta w kwocie 35 zł, pobraną przez bank 31 marca 2013 r. oraz
– prowizję za przelew dokonany tytułem zapłaty za zamówione i dostarczone narzędzia ogrodnicze w kwocie 1 zł z 15 marca 2013 r.
Datą wystawienia wyciągu jest data wydrukowania go przez pana Gospodarka, a zatem zarówno opłata za prowadzenie konta, jak i prowizja za przelew w łącznej kwocie 36 zł mogą zostać ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w kolumnie 13, dopiero pod datą 2 kwietnia 2013 r.
—Kamil Sikora partner zarządzający, Biuro Rachunkowe Norwegian Finance
